14615 Scan10122 (2)

Elektrostymulacja

zapoznaniu się z rozdziałem czytelnik inien zrozumieć:

wskazania do elektrostymulacji serca w zagrażających życiu zaburzeniach rytmu,

jak wykonać zewnętrzną stymulację mechaniczną (percussion pacing),

jak bezpiecznie wykonać nieinwazyjną elektrostymulację przezskórną,

problemy związane z czasową stymulacją endokawitarną i sposoby ich rozwiązywania,

Dystałne włókna Purionsego. częsiotawość 0-30/min.

Ryc. 11.1. Układ przewodzący serca. Częstotliwości samoistnej depolaryzacji jego elementów

jak postępować z pacjentami z wszczepionymi na stałe rozrusznikami i kardiowerterami-defibrylatorami w zatrzymaniu krążenia i zagrażających życiu zaburzeniach rytmu.

orowadzenie

których zagrażających życiu zaburzeniach ryt-craz przypadkach zatrzymania krążenia, nieinwa-stymulacja utrzymuje okresowo rzut serca, do-będzie dostępna pomoc specjalisty w celu nienia terapii długoterminowej. Stymulacja nie-jna może zostać wdrożona natychmiast ^Jzi ona w zakres umiejętności ratownika prze-ego w zakresie ALS.

ik przeszkolony w zakresie ALS nie musi po-szczegółowej wiedzy technicznej z zakresu pionych na stale rozruszników oraz kardiower-efibrylatorów, lecz musi rozpoznać sytuację, urządzenia te zawodzą oraz musi wiedzieć ność takich urządzeń może wpłynąć na po-nie w zatrzymaniu krążenia.

:ywność elektryczna serca — jej stawanie i zaburzenia

ość elektryczna prowadząca do prawidło-skurczów serca powstaje w węźle zatokowo-ionkowym (SA). Węzeł ten dysponuje zdol-do samoistnego i regularnego ulegania zacji bez żadnego bodźca zewnętrznego, ć ta nosi nazwę automatyzmu, a każda tj obrębie serca, która nią dysponuje, po-

siada zdolność inicjowania cyklu serca, stając się naturalnym jego rozrusznikiem. Częstotliwość samoistnej depolaryzacji poszczególnych części układu przewodzącego różni się między sobą (ryc. 11.1). Działający najszybciej rozrusznik przechwytuje sterowanie cyklem serca, a czynność rozruszników działających wolniej przejawia się tylko wówczas, gdy zawodzą te o szybszej czynności. Taka sytuacja występuje w zatrzymaniu zatokowym lub ciężkiej bradykardii zatokowej, kiedy węzeł przedsionkowo-komorowy może przejąć stymulację i wygenerować zastępczy rytm węzłowy oraz w całkowitym bloku przedsionkowo-komorowym (Complete Heart Błock — CHB), kiedy rytm zastępczy pochodzi z mięśniówki komór lub z części układu przewodzącego zlokalizowanej poniżej węzła przedsionkowo-komorowego.

Kiedy CHB pojawia się na poziomie węzła AV ujawnia się wtedy aktywność najszybszego rozrusznika znajdującego się w komórkach bezpośrednio poniżej bloku i on staje się wówczas nowym rozrusznikiem. Wewnętrzna częstotliwość tych komórek jest względnie wysoka (często około 50 cykli na minutę). Wywołany rytm zastępczy jest zazwyczaj względnie stabilny z niewielkim prawdopodobieństwem załamania i przejścia w asystolię. Zespoły QRS powstające w tym rodzaju bloku są wąskie, gdyż impuls szybko wędruje do mięśnia komór przez nieuszkodzony układ przewodzący serca. Sytuację taką można zaobserwować w przebiegu zawału ściany dolnej mięśnia sercowego, kiedy to upośledzone jest ukrwienie węzła AV. W tej sy-

ALS 121

Europejska Rada Resuscytacji