Scan10059 (3)

Część 3. Intubacja tchawicy i konikotomia

Po zapoznaniu się z rozdziałem czytelnik powinien zrozumieć:

wady i zalety intubacji tchawicy podczas RKO,

zastosowanie prostych urządzeń wspomagających intubację tchawicy,

metody potwierdzające właściwe położenie rurki dotchawiczej,

rolę konikopunkcji i konikotomii.

Intubacja tchawicy

Nie ma wystarczających dowodów przemawiających za lub przeciw wybranej technice udrażniania dróg oddechowych i wentylacji w NZK u dorosłych. Mimo to intubacja tchawicy jest postrzegana jako optymalna metoda zapewnienia i utrzymania drożności dróg oddechowych. Powinno się ją przeprowadzać tylko wtedy, gdy dostępny jest przeszkolony personel, posiadający wiedzę i doświadczenie w tym zakresie. Jedyne badanie z randomizacją, porównujące intubację tchawicy z wentylacją workiem samorozprężal-nym z maską twarzową, wykonano u dzieci w warunkach pozaszpitalnych. W tym badaniu nie było różnic w przeżyciu do wypisu ze szpitala.

Korzyści z intubacji tchawicy w porównaniu z wentylacją workiem samorozprężalnym z maską twarzową obejmują: utrzymanie drożności dróg oddechowych, które są zabezpieczone przed aspiracją treści żołądkowej lub krwi z jamy ustnej i gardła; zapewnienie adekwatnej objętości oddechowej, nawet gdy uciśnię-cia klatki piersiowej są prowadzone nieprzerwanie; możliwość wykonywania innych czynności przez ratownika odpowiedzialnego za wentylację workiem samorozprężalnym z maską; możliwość odsysania z dróg oddechowych; możliwość podaży leków. Jest bardziej prawdopodobne, że wentylacja workiem samorozprężalnym z maską twarzową spowoduje rozdęcie żołądka co teoretycznie zwiększy ryzyko zarzucenia treści żołądkowej i aspiracji. To teoretyczne ryzyko wymaga oceny w badaniach klinicznych z randomizacją.

Wady intubacji w porównaniu z wentylacją z użyciem worka samorozprężalnego i maski twarzowej obejmują: ryzyko nierozpoznania niewłaściwego położenia rurki (w niektórych badaniach, dotyczących pozaszpitalnych zatrzymań krążenia sięga aż 17%) zbyt długi okres bez uciskania klatki piersiowej po czas wykonywania intubacji oraz stosunkowo wysc ka częstość niepowodzeń. Należy także wziąć pod uwagę koszt szkolenia personelu działającego w runkach pozaszpitalnych. Personel medyczny wyk nujący intubację w warunkach przedszpitalnych p* nien przeprowadzać ją po odpowiednim przeszkol niu zapewniającym właściwy sposób postępowani oparty na kompetencjach i podtrzymywaniu umiej ności.

W niektórych przypadkach laryngoskopia i próba i bacji może się okazać niemożliwa i powodować z grażające życiu pogorszenie stanu pacjenta, np w ostrym zapaleniu nagłośni, w przypadku patolo na poziomie gardła, urazów głowy (próba intubacji może spowodować dalszy wzrost ciśnienia śród-czaszkowego) czy urazów na poziomie szyjnego cinka kręgosłupa. W takich przypadkach mogą być potrzebne specjalne umiejętności, takie jak użycie ków anestetycznych, czy laryngoskopia fiberosko wa. Techniki te wymagają przeszkolenia i umiejęt ci na wyższym poziomie.

Ratownicy muszą ocenić ryzyko i korzyści intubacji w porównaniu z potrzebą efektywnego uciskania ki piersiowej. Podczas intubacji potrzebne będzie przerwanie uciskania klatki piersiowej, ale od momentu gdy rurka znajdzie się na swoim miejscu w tylacja nie będzie wymagała przerywania uciśnięć. Osoby wykwalifikowane w zakresie zaawansowanych technik udrażniania dróg oddechowych powi ny umieć wykonywać laryngoskopię bez przerw w uciskaniu klatki piersiowej; krótka przerwa w uci kaniu jest potrzebna tylko w czasie wsuwania rurki między więzadła głosowe. Alternatywnie, aby uniknąć jakichkolwiek przerw w uciskaniu klatki piersiowej, można odroczyć intubację do czasu powrotu spontanicznego krążenia. Żadna próba intubacji nie powinna trwać dłużej niż 30 sekund. Jeżeli nie uda się zaintubować pacjenta w ciągu 30 sekund, to n leży podjąć wentylację workiem samorozprężalnym z maską. Po intubacji należy potwierdzić właściwe położenie rurki i odpowiednio ją zabezpieczyć.

Jeżeli są jakiekolwiek wątpliwości dotyczące właś wego położenia rurki należy ją usunąć i natlenić p. cjenta zanim podejmie się kolejną próbę intubacji.

SPRZĘT NIEZBĘDNY DO INTUBACJI

Laryngoskop, zwykle z zakrzywioną łyżką Maci tosha. Dostępne są łyżki różnych wielkości, lecz u większości dorosłych pacjentów stosuje się roz miar 3. W regularnych odstępach czasu i tuż

60 ALS

Polska Rada Resuscytacji