Scan10065

Część 4. Podstawy wentylacji mechanicznej

Po zapoznaniu się z rozdziałem czytelnik powinien zrozumieć:

Brolę respiratorów w okresie około zatrzymania krążenia.

Przeprowadzono zaledwie kilka badań dotyczących wybranych aspektów wentylacji w trakcie zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych. Istnieją dane wskazujące, że wentylacja w trakcie NZK jest prowadzona przez personel medyczny ze zbyt wysoką częstością. Podczas resuscytacji można zastosować różnego rodzaju małe, przenośne respiratory. Zwykle są one zasilane sprężonym gazem z butli. Jeżeli butla z tlenem służy zarówno do dostarczania tlenu pacjentowi, jak i napędzania respiratora, jej zawartość wystarczy na krótko. Większość tego typu respiratorów zapewnia stały przepływ mieszaniny oddechowej w trakcie wdechu; dostarczana objętość mieszaniny oddechowej zależy od czasu trwania wdechu (wydłużenie tego czasu zwiększa objętość oddechową). Ponieważ w czasie wdechu wzrasta ciśnienie w drogach oddechowych, urządzenia te często posiadają zastawki ciśnieniowe, aby chronić płuca przed urazem ciśnieniowym. Wydech następuje biernie do atmosfery.

Respiratory należy początkowo ustawić tak, aby dostarczały objętość oddechową 6-7 ml/kg z częstością 10 oddechów/min. Niektóre respiratory mają oznaczenia na panelu sterującym, ułatwiające szybkie dostosowanie parametrów wentylacji do potrzeb pacjenta, inne dają możliwość sterowania trybem oddechowym w zaawansowany sposób. Jeżeli pacjent ma zachowane spontaniczne krążenie, poprawność parametrów ocenia się, analizując gazometrię krwi tętniczej.

Jeżeli pacjent nie jest zaintubowany lub nie ma założonej LMA albo Combitube, w fazie wdechu nie należy prowadzić uciskania klatki piersiowej. Po zaintud waniu pacjenta lub wprowadzeniu LMA czy Combia be, nie ma potrzeby przerywania uciśnięć klatki piej siowej w czasie wdechu.

W porównaniu z innymi sposobami wentylacji istn je szereg zalet stosowania respiratorów:

•    u pacjentów zaintubowanych ratownik może nywać inne czynności,

•    u niezaintubowanych pacjentów ratownik ma o ręce wolne, aby trzymać maskę twarzową i ut mywać drożność dróg oddechowych,

•    pozwalają uzyskać stałą częstość oddechów,

•    u zaintubowanych pacjentów zastosowanie res ratora pozwala na prowadzenie wentylacji z relaj tywnie stałą objętością oddechową.

Wielu zawodowych ratowników (np. policjanci, str cy, personel ratowniczy) mogłoby korzystać z prostych respiratorów pod warunkiem, odpowiedniego przeszkolenia w tym zakresie.

PODSUMOWANIE

Respiratory stanowią użyteczne narzędzie pomocnicze podczas RKO, mimo, iż dane tyczące ich zastosowania są ograniczone. Bezpieczne użycie tych urządzeń wymaga odpowiedniego przeszkolenia.

Piśmiennictwo

Nolan J. P., Deakin C. D., Soar J„ Bottiger B.W., Smith G. European Resuscitation Council Guidelines for Resuscitation 2005. Section 4: Aduii I advanced life support. Resuscitation 2005; 67 Suppl 1: S39-86.

International Liaison Committee on Resuscitation. Part 4. Advanced Ufe I Support. 2005 International Consensus on Cardiopulmonary Resuscitatior»| and Emergency Cardiovascular Care Science with Treatment Recommendations. Resuscitation 2005; 67: 213-247.

66 ALS

Polska Rada Resuscytacji