skan5 (5)

28

większej czy mniejszej ilości składników mineralogicznych. Zestaw i rozmieszczenie tych składników znajdujących się w kawałku tworzywa decyduje o przejściu części lub całości tego kawałka tworzywa w stan "ciasto— waty*. Zestaw ten decyduje, czy tworzywo o danym składzie chemicznym będzie zachowywać się inaczej pod względem mięknięcia niż tworzywo o podobnym składzie chemicznym, lecz różnym składzie'mineralogicznym.

W praktyce przy ocenie tworzyw najczęściej zwraca się uwagę na skład chemiczny, stosując zasadę, że im kwaśniejsze tworzywo, -tym topi się wcześniej'- co jest niekorzystne. Zasada ta słuszna pod tym względem, nie prowadzi jednak do wniosków odnoszących się do całego zakresu mięknięcia. Dlatego też tak wielką uwagę przywiązuje się do oznaczenia zakresu mięknięcia:

-    poszczególnych tworzyw żelazodajnych,

-    mieszanek tworzyw żelazodajnych,

-    mieszanek tworzyw żelazodajnych i topników.

Do wyznaczenia temperatur początku i końca mięknięcia, początku postępu mięknięcia, ewentualnie temperatury pierwszej kropli istnieje wiele metod. Wiele krajów wprowadza swoje metody w zależności od celu, jakiemu te badania mają służyć. Biorąc pod uwagę, że tworzywo ma być stosowane jako wsad do procesu wielkopiecowego należałoby stworzyć metodę u-względniającą wszelkie warunki wpływające w wielkim piecu na umiejscowienie zakresu mięknięcia. Takiej metody na razie brak na świacie. U nas stosuje się badanie zredukowanych, zredukowanych częściowo i niezreduko-wanych tworzyw oraz ich mieszanek. Tworzywa poddaje się określonemu naciskowi imitującemu nacisk słupa tworzyw w wielkim piecu. Tworzywo pod tym naciskiem jest ogrzewane z jednakową szyhkością. Miarą natomiast jest zmniejszenie wysokości próbki (na rejestratorach) podczas początku mięknięcia. Natomiast za koniec mięknięcia przyjmuje się zmniejszenie wysokości próbki o 25$. Metoda ta ujmuje naciski wsadu występujące w wielkim piecu oraz zredukowanie tworzywa. Wadą jej jest, że tworzywa są zmielone i redukcję przeprowadza się wcześniej a nie podczas podnoszenia temperatury. Taką właśnie metodę badań stosuje się w Zakładzie Wiel-kopiecownictwa IM AGH. Powyższa metoda będzie również stosowana na ćwiczeniach. Na rysunkach 11, 12, 13* 14, 15 i 16 przedstawione krzywe mięknięcia niektórych tworzyw metalurgicznych.

Aparatura badawczą i metodyka ćwiczenia. Schemat stosowanej do ćwiczenia aparatury badawczej przedstawiono na rysunku 17.

l

o

to

O

k

<o

O

■V.

£

MO

HO

CS o

	r~\ >>CM
	TJ
<3^N	p n
	U
	ii.
-p	03 -P
	*r4 U 1
«ł	o
s>	•H Ci*
ę	C 4-3
	o #» ■H O

• I

□

py O,

CS -P

aj ir\ Pt

CS co

o

W

o

o u

PO O LTv S CM

a3

£ ^

P>7-P

csi

£ o

•£ 'rf^OPr/ n**> i/orfi* auaru^Z

u n

a;

Pł-P X3 P « fH

O,

CO -P •H

O ~ OO •HO

c in

^ t-

OO

s> ^
									^ N V X)
									O $ 5 0 <5 tio
									$ ca la C*\
"V* —									^ i"
									£ CD -M
									3 §> * ^c
									CO E c. V -p
									. Q -H * § r cu
									(w v OC .« -HO K c <■
									^ »-s
									«L ^ ^n E 1
									CS i; S 5 -P
									n -

I    I I    I    I    I    I I L>    S? -

^    *» ś    s    §    3ą S) s    ^ o

*k    prO^fOS/tM BUBTU/Z    _% £

mo

• I

a

p> p.

es -p