skanowanie0185

Ty cofasz pazury tygrysie i sępie dzioby prostujesz — Jad żmij wysuszasz i skorpiony chowasz pod ziemię. Ty uczysz chodzić na palcach słonie i niedźwiedzie — Ty lwa i jagnię bratasz przy jednym strumieniu,

Ty wojnom bratobójczym dyktujesz sojusze — Nieprzejednane kłótnie topisz w Izach przebaczenia — Wrogie pięści zamieniasz w bratni uścisk dłoni. — Ty gasisz pokus czarodziejskie barwy —

Grzech upokarzasz przed bladym świtem cnoty — Gwałty poskramiasz: Tyś pierwszym Mistrzem Rycerza. ZNUŻENIE! Dobry zwrotniczy sił zbłąkanych!

Ty energie Ducha cofasz z Gorgońskich

rozdroży —

Zapamiętałego włóczęgę powracasz Larom

Domowym

Marnotrawnemu synowi zastawiasz uczty

powrotu —

Czółnom rozbitków zapalasz latarnie na

morzu —

Rwącą się nić życia przyczepiasz znów do pełnej

kądzieli.

ZNUŻENIE! Tajemniczy nasz Sprzymierzeńcu!

Dniu nowy, z zasłoniętą białym welonem twarzą! Michała Anioła melancholijna Jutrznio!

Blady świcie niezgadnionych zórz!

Niepokalane Poczęcie nowych zwrotów!

Cicha i mroczna Pracownio Nieświadomego! Cieniu głęboki ułów, w których rosną plastry

miodu!

Szlachetny wrogu deptaków powszedniości

machinalnej,

Ty z kierata wyprzęgasz rezygnację koni —

Ty robotnikom wypłacasz dni choroby!

1............................1

/NUŻENIE błogosławione!

Bez ciebie nie znałby świat modlitwy —

Bez ciebie nie wołałby do BOGA —

Bez ciebie nie znałby BOGA!...

Ty go z krótkomyślnego czynów szału Wyrywasz, z głuchym na łoże rzucasz stękiem, By z czystym, spokojnym sumieniem mógł

bezczynnie

W nurtach ciszy skąpać i odnowić duszę.

I ■ ■ • • ........................1

O ZNUŻENIE piękne, wielkoczołe!

O, znużenie z piersią w głąb cofniętą!

O, znużenie z twarzą na kolanach Pod koroną gwiezdnych maków świtu! Alabastrowo-licy Marzycielu!

Bezpożądliwa wschodnia Metastazo!

Wonna Nirwano!

Najgłębszy celu Pracy!

Kluczu metafizyczny konieczności roboczej! Skarbie spracowanych i ubogich!

Meto przemocy wszelkiej i niedoli! Wszechmocny mieczu obrony wdów i sierot! Wszechpotężny Stróżu Archaniele,

Przed którym mdleje srogość prześladowców.

371