skanowanie0040

Ty — ócz kochanki pamiętasz blaski;

Lecz zapomniałeś, jakeś się nudziły—

Jak nawet „szczęściu” potrzeba maski...

I jak cię z zadum glos trwożny budził...

Ty — słodycz ust jej na wargach czujesz, Lecz zapomniałeś — że zbyt jej było...

W rozkoszy tęsknot posąg jej kujesz —

A pochowałeś — co cię drażniło.

A ja — z miłości pamiętam — nudę.

A z chwil rozkoszy — szatańskie męki,

Więc szczęścia wspomnień grzebię ułudę, Biorąc ból nowy z przeznaczeń ręki.

Ty — żyj dla „wczoraj” — kiedy wspomnienia Stroją ci życie w kształt i woń senną.

Ja — szału pragnę — by nowe drżenia Zakryły wstrętu przepaść bezdenną.

ODSTĘPCY *

Człeku — tyś nie motylem! choć zrodzon skrzydlaty,

I barwną, lotną łuską sięgnąć mógłbyś słońca.

Lecz że wygodniej, pewniej w ciepłym kącie chaty — Jak robak kończysz życie — niegdyś prawdy gońca!

Wstydzisz się własnej, palnej potęgi młodzieńczej;

Z czołgającą się bracią wolisz pełzać w błocie; Wydarcie własną dłonią skrzydeł -— byt twój wieńczy — I nagroda z rąk bydła: w oklaskach i złocie.

A gdy ostatnie iskry zgasną pod kłamstw wiekiem, Gdy dochody odstępstwa liczysz okiem radem... Brać stonoga ci krzyczy: „stajesz się człowiekiem!...” Ale tyś się stał tylko na ich obraz... gadem.

'    ęiCy^,e

79