skanowanie0026 (28)

TEORIA PRZEDSIĘBIORSTWA dr Anna Mazurkiewicz

H. Król, A. Ludwiczyński	ogół specyficznych cech i właściwości ucieleśnionych w człowieku (wiedza, umiejętności, zdolności, zdrowie, motywacja), które mają określoną wartość oraz stanowią źródło przyszłych dochodów pracownika
M. Bratnicki, J. Strużyna	myśląca część kapitału intelektualnego
A. Szatkowski	nagromadzone i ucieleśnione w człowieku takie cechy, jak zdolności, wiedza, umiejętności czy zdrowie. W węższym ujęciu ekonomicznym kapitał ludzki wzbogacony zostaje o składnik określany jako motywacja do pracy

Kapitał ludzki opisywany bywa także jako kombinacja następujących czynników: cechy człowieka, takie jak: inteligencja, energia, zaangażowanie, itp.;

-    zdolność jednostki do uczenia się i rozwoju, czyli chłonność umysłu, umiejętność twórczego myślenia, wyobraźnia, jak również zdrowy rozsądek;

-    motywacja pracownika do dzielenia się posiadaną wiedzą i wiadomościami, co oznacza chęć pracy w zespole oraz orientację na realizowane cele.

Wielość określeń kapitału ludzkiego powoduje, iż kategoria ta ma charakter niejednoznaczny. Jej interpretacja jest uzależniona od kontekstu kulturowego, stosowanych metafor, paradygmatów, obyczajów i zwrotów językowych poszczególnych autorów lub okresu czasowego, w którym dana definicja powstała. Bez względu jednak na występujące różnice semantyczne, istotną i wyróżniającą „cechą kapitału ludzkiego jest to, że jest on jak gdyby częścią człowieka - »jest ludzki, ponieważ jest ucieleśniony w ludziach«.” Kapitał ludzki jest więc przynależny do danej osoby, zawsze jej „towarzyszy” i jest przynależny tylko człowiekowi; każdy człowiek dysponuje określonym kapitałem ludzkim.

Kapitał ludzki a kapitał materialny

Kapitał ludzki jest nierozerwalnie związany z cechami fizycznymi, psychicznymi, intelektualnymi i moralnymi jednostki, będącej jego nosicielem, co odróżnia go istotnie od kapitału materialnego. Żadna organizacja, ani grupa społeczna czy też instytucja państwowa nie mogą nabyć prawa własności do kapitału ludzkiego, gdyż jest on przynależny jedynie osobie. Jednakże przez stworzenie odpowiednich warunków i stosowny dobór środków można podwyższyć jego wartość. W takim ujęciu uczestnicy organizacji nie są elementami składowymi kapitału ludzkiego, lecz jego właścicielami i równocześnie inwestorami w określonym czasie i miejscu. Ich powiązanie z organizacją polega na dostarczaniu wzajemnych korzyści. Inwestowanie w człowieka prowadzi niejednokrotnie do