Sponsorzy1401

82

rzywszy tę czynność dwa lub trzy razy, oczyścić można zupełnie grzyby jadowite od trucizny. Muskarynę posiadają wszystkie prawie muchomory, co zostało dowiedzionem, i o czem obszerniej mówiliśmy poprzednio; prawdopodobnie posiadają ją i inne jeszcze grzyby trujące, wnosząc z podobieństwa przypadłości, jakie po ich zjedzeniu sprawiają jak np. szatan czyli świniak Bolctus satanas, kołpak trujący Agaricit, Mstatus, bedłki tak zwane popękane i odrażliwe Agaricas rimosus et A. fastibilis także opieńki łuseczkowe Agaricus aurivellus. Gołąbki i mleczaje ostre zawierając w sobie ciała trujące, przyrody lotnej i palącej, zmieniają się o tyle po dobrem ich nasoleniu, wypłukaniu i silnem ogrzaniu, że potem stają się prawie zupełnie nie szkodliwymi, i na pokarm mogą być użyte. Moczenie ich w wodzie, solenie lub kwaszenie, usuwa z nich także truciznę, jak to praktyka gospodarska pokazała, chociaż naukowo grzyby z tego podrodzaju wcale dotychczas badanymi nie były, i niewiadomo jakie właściwe w nich ciało jest jadowitem.

Tak więc przyrządzenie odpowiednie jakości grzybów, może mieć wpływ stanowczy na ich szkodliwość lub nieszkodliwość, i tego dowiódł naocznie jeszcze przed dwudziestu laty F. Gerard, adjunkt ogrodu botanicznego pa-ryzkiego. Jadł on bowiem muchomory, szatany i inne grzyby trujące, w obec komitetu zdrowia i higieny publicznej miasta Paryża, a mimo to żadnego uszczerbku swego zdrowia nie doznał. Głównym warunkiem udania się takiego doświadczenia było; że p. Gerard grzyby pomienione sam osobiście najprzód do gotowania przyrządzał, a potem kucharzowi do ich smacznego przyprawienia oddawał. Irny znów toksykolog francuzki Pouchet, karmił przez całe dwa miesiące swego psa muchomorami, w wodzie z octem poprzednio moczonymi, potem dobrze wypłukanymi, i z bardzo małym dodatkiem mięsa gotowanego zmięszanymi, a mimo to, pieB ten, przez cały ów czas był zdrów i wesół.

Z tego wy pad?, że nmma takmh grzybów, którychby bez złych następstw spożyć nie było można, jeżeli umiano je nieszkodliwymi uczynić, przez proste namoczenie grzybów podejrzanych lub nieznanych w wodzie wrzącej i jej odlaniu. Wprawdzie przez to odejmuje się grzybom nieco i ich części składowych pożywnych, które się w wodzie ciepłej rozpuścić mogą, ale strata nie jest zbyt wielką, a zabezpieczenie od szkodliwości pewne. Inne gatunki tracą swą ostrość i jadowitość przez dłuższe gotowanie, solenie lub kwaszenie, bo też surowych grzybów w żadnym razie spożywać nie należy, tern bardziej nieznanych lub podejrzanych. A. Loseake zrobił przypadkiem ciekawe odkrycie, mianowicie: nagromadzone pewnego razu w wielkiej ilości w koszu grzyby jadalne przy dróżkami zwane Agaricus oreades, zaczęły