Sponsorzy6
901 djvu

10

stwie potomków Konrada poczynało być ciasno. Mając pod bokiem bezludne obszary ziemi, która dawała możność posiadania własnej gleby, skorzystali z tak rzadkiej sposobności i wszyscy, tak szlachta, jak i kmiecie proces kolonizacyjny powtarzać poczęli od czasu do czasu.

W ten sposób można sobie przedstawić ko-lonizacyę Mazowsza pruskiego przez Mazurów z pod ziemi potomków Konrada. Rozpoczęło się to w wieku XIV. i trwało do roku 1724. Dnia 24 marca 1724 rozporządził Fryderyk Wilhelm, że zabrania osiedlać się nadal Mazurom i Zmu-dzinom.

Osiedlanie się Mazurów wyszło daleko poza dzisiejsze granice Mazowsza. W powiatach wy-struckim i gąbińskim napotykamy sporo wiosek z polskiemi nazwami. Dr. Wojciech Kętrzyński, najlepszy znawca stosunków Mazowsza pruskiego, twierdzi, że osady polskie dochodziły aż do Bałtyku. Osady te utrzymałyby się, gdyby nie chytrość krzyżacka, która obawiając się, aby kraje przez nią zajęte nie stały się zupełnie polskiemi, sprowadziła sobie Solno-grodzian (Salcburczycy). Przez ich osiedlenie się w okolicach Wystruci, powstało nowe ognisko niemczyzny w środku Prus Wschodnich, które zataczając coraz szersze koło, wyparło Mazurów i Litwinów ze wszystkich okolic górnego Pre-glo, Angerapy, i Gołdapi. Prawda, że przed icb osiedleniem zaraza morowa zrządziła w owych stronach straszne spustoszenia, ale gdyby nie oni, to byłby Bię kraj znowu zaludnił Litwinami i Mazurami; tylko im zawdzięczają Prusacy