skanowanie0060 (15)

545

DZIECI

wych, sprawnych dorosłych. Powinnam zachęcać je do rozmaitych zabaw intelektualnych, żeby wyrosły na ludzi inteligentnych. Jest tyle rodzajów zabaw, a ja powinnam robić z nimi to wszystko - lepienie z gliny, żeby miały zręczne palce, gry słowne, żeby z łatwością nauczyły się czytać, zabawy doskonalące dużą i małą motorykę. Mam wrażenie, że powinnam poświęcić życie na zastanawianie się, w co mam się bawić ze swoimi dziećmi”. Elizabeth Ward, dietetyk ze Stoneham, zastanawia się, dlaczego rodzice tak „chętnie zostają kucharzami specjalizującymi się w szybkich daniach, przygotowując dwie lub trzy potrawy jednocześnie”, żeby zadowolić swoje dzieci. „[Jednym z powodów] jest przekonanie, że zmuszanie dziecka do dokonania wyboru między zjedzeniem tego, co ma na talerzu, a zrezygnowaniem z posiłku może prowadzić do zaburzeń odżywiania. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu taka myśl prawdopodobnie nigdy nie przyszłaby rodzicom do głowy”³⁰.

Satyryk Dave Barry w taki sposób komentuje rady specjalistów dla rodziców dorastających dzieci:

Nie wystarczy zwracać baczną uwagę na sygnały ostrzegawcze, musisz jeszcze dbać

0    to, by „kanały komunikacji” między tobą a dzieckiem były przez cały czas drożne. Staraj się interesować tym, czym interesuje się dziecko, żeby pozostawać z nim w bliskiej relacji, tak jak w tym dialogu:

Ojciec: Co to za muzyka, synu?

Syn: Ta kapela nazywa się Limp Bizkit, tato.

Ojciec: Niezła chała!

(...) Powinieneś dokładać wszelkich starań, żeby osiągnąć tego rodzaju bliskość ze swoim dzieckiem. Pamiętaj - kiedy dzieje się naprawdę złe, nie ma lepszej metody wychowawczej niż mocny uścisk. Kiedy czujesz, że dziecko pakuje się w kłopoty, musisz przytulić je mocno w miejscu publicznym - najlepiej, żeby wokół was byli także inni młodzi ludzie - wyznając donośnym głosem: ,Jesteś MOIM MALEŃSTWEM

1    kocham cię NIEZALEŻNIE OD WSZYSTKIEGO!” Dziecko zawstydzi się tak bardzo, że być może natychmiast ucieknie i wstąpi do zakonu o surowej regule, którego członkowie żywią się wyłącznie żwirem. Jeżeli jeden uścisk nie wystarczy, zagroź dziecku następnym³¹.

Pomijając tego rodzaju ostre reakcje, czy jest możliwe, że przynajmniej niektóre zalecenia specjalistów są słuszne? Być może pułapka rodzicielstwa jest dość uciążliwym, lecz cennym darem naukowców, którzy wiedzą coraz więcej o skutkach wychowania. Można wybaczyć rodzicom, że

³⁰    B. Singer, „How to raise a perfect child...”, Boston Globe Magazine, 26 marca 2000, s. 12-36.

³1    D. Barry, „Is your kid’s new best friend named Bessie? Be very afraid", Miami Herald, 31 października 1999.