Warzywnictwo051

Tabela 20

Charakterystyka wybranych odmian buraka ćwikłowego

Odmiany	Plen ność*	Kształt	Inten sywność barwy*	Zawartość betaniny*	Wyrazistość pierścieni*	Skłonność do gromadzenia azotanów*	Przezna czenie
Chrobry	6	ku	7	7	5-6		k,P
Czerwona Kula	8	ku	7	7	4	4	k, P
Egipski PNE	7	ku	5		5		p,zp
Nochowski	7	ku	7	7	5-6		k, p
Okrągły Ciemnoczerwony	7	ku	7	7	5	5	p,zp
Opolski	7-8	wy	7		5		k, p
Pablo F,	8	ku	7	5	6	3-5	k
Wodan F,	8	sp	7	5	5	3,5

' Im wyższa cyfra (w skali 1-9), tym odmiana plenniejsza, o większych, intensywniej zabarwionych korzeniach, z większą zawartością betaniny i mniej wyraźnymi pierścieniami, o małej skłonności do gromadzenia azotanów.

Oznaczenia: sp - spłaszczony, ku - kulisty, wy - wydłużony, p - do przechowywania, k - do przetwórstwa, zp - zbiór pęczkowy.

Cechą odmianową jest również delikatność korzeni, wynikająca z zawartości w nich tkanki mechanicznej. Wytwarzaniu się tkanki mechanicznej sprzyja powolny wzrost i wszelkie jego zahamowania. Niezbyt duże i młode korzenie buraka są delikatniejsze niż stare i przerośnięte.

Wszystkie odmiany buraków uprawianych w Polsce przechowują się dobrze i nie różnią się znacząco pod względem wysokości uzyskiwanych plonów.

SKORZONERA

Opis botaniczny

Liście skorzonery są lancetowate, zebrane w rozetę. Korzeń spichrzowy jest cylindryczny, długi do 30-40 cm, ale stosunkowo cienki. Jego średnica nie przekracza w najszerszym miejscu 4 cm. Skórka korzenia jest od brązowej do brązowoczarnej. Wewnątrz korzeń jest biały i zawiera mleczny sok. Korzenie skorzonery bardzo łatwo się łamią. Po złamaniu lub zranieniu z korzenia wycieka mleczny sok, co powoduje szybkie więdnięcie korzeni i ich nieprzydatność do konsumpcji. U skorzonery występuje bardzo duża skłonność do rozwidlania się korzeni i ich parcenia. Korzenie skorzonery są smaczne i mają dużą wartość odżywczą i małą zawartość wody.

51