Vilniana
5 601

Troki i zamek trocki.

Ileż Wspomnień budzi w sercu Litwina ta nazwa! (idy się patrzy na wspaniale ruiny zamku trockiego, stopy których pokornie liżą ciche fale błękitnych wód jeziora, człowiek inimowoli przenosi się myślą w czasy odlegle, kiedy na Litwie wszechwładnie panował zlololicy 1‘erkunas, z całym orszakiem bogów i bogiń, między któremi jaśniała urodą i wdziękiem Milda bogini miłości; kiedy szumiały odwieczne bory ze sta-remi baublisami, a na usypanych górach płonęły święte ognie, strzeżone przez wajdclotów i ofiarnice, które na wzór rzymskich westalek, czystość ślubowały.

Patrząc na te rozsypujące się w gruzy mury czerwone, jakby jeszcze krwią ociekłe, odtwarzamy w myśli postać sędziwego i szlachetnego Kiejstuta, tego ostatniego poganina-bohatera Litwy, któremu los tak okropny koniec w podziemiach zamku krcwskiego zgotował, dzielnego syna jego Witolda, oraz niegodnych jego następpów, gwałtownego Świdrygiellę i okrutnego Zygięunjtg, ^d^je się, że w tych murach w net poslyszynfy rozpaczliwy krzyk dobijanego przez