10578601

1G2

Widać z tąd, że ściółka leśna zawiera bardzo mało soli rozpuszczalnych, mianowicie potażu i sody, nie może zatem sprawić prędkiego skutku. Szczątki roślin składające podściół-ke leśną, zawierały niezawodnie w świeżym stanie więcej potażu i innych soli; jednakże deszcze w ciągu długoletniego leżenia, wypłukały je i powróciły ziemi na której wyrosły. Okoliczność ta stanowi całą żyzność ziemi leśnej, inaczej wywożenie ściółki przyniosłoby niewyrachowane szkody lasom, wycieńczając ziemie, i odbierając pokarm drzewom. Ściółka leśna wyługowana deszczami, zawiera części nierozpuszczalne takie same, jakie znajdujemy w gnoju bydlęcym; nie ma w niej potażu i łatwo rozkładających się ciał azotnyeh. Mało nasiąkając moczem bydlęcem, niewiele, ich przybiera. Z tych powodów nawóz tego rodzaju ma bardzo małą wartość. Zbierając pod-śeiólkę w lesie, rosnącym na ziemi nie żyznej, postępuje! rolnik nierozsądnie; odbiera bowiem drzewom pożywienie; i naturalną ochronę, dla utworzenia z niej lichego nawozu pod zboże. Wynikająca ztąd szkoda jest zazwyczaj o wiele większą, a pożytek o dużo mniejszy, niżeli się na pozór wydaje. W ziemi jałowej piasz-