0679

679

KORCZAK.

Mam tę sprawę od pewnych ludzi, którzy świadomi wiela narodów i w różnych krainach familij przedniej szych, że herbu tego w Wenecyi są trzy familie, które zową Donatorum, acz mają różność między sobą, jedna nosi nad rzekami różą, druga dwie, trzecia trzy, a na hełmie Korczak złoty, a psia głowa w nim, albo pies siedzący.

Niedawno za pamięci ludzkiej był książęciem weneckim Franciscus Donatus, które rzeczpospolitą w wielkim porządku i pokoju sprawował.

Tegoż klejnotu w królestwie neapolitaóskiem jest wiele, a ludzi możnych, które po włosku zową Kara fam i, co się na nasz język wykłada Korczakowie.

Z tejże familii był jeden papieżem, panem mężnym, naśladując przodków swych, mężnie bronił imienia Zbawiciela naszego i wiary świętej chrześćiańskiej.

Tu u nas w królestwie polskiem naznaczniej opowieda katalog Prokopa biskupem krakowskim; był wzięt po Pawle zPrzemakowazdomu Półkoza, wroku 1288. Żył na biskupstwie dwie lecie i trzy miesiące, umarł roku 1291. Był to powinny Leszka monarchy polskiego, po matce Gryfinie Rusce, i Rusakiem go też Długosz opowieda, o czem czytaj Kromera księgi dziesiąte. Był wzięt z probostwa sędomierskiego i z kanonii krakowskiej, k’temu był podkanclerzem Leszka czarnego. Umarł roku 1291. Po nim obran Jan Muszkata Ślęzak.

Dom Chodorowskich a Zorawińskich w Rusi, używają herbu tego starodawnym zwyczajem przodków swoich; z tego domu wielcy a znaczni ludzie w ruskich krainach bywali, jako Demetrius de chodorow, w roku 1436 łowczym lwowskim. Wieku mego byli trzej bracia Chodorowscy.

Szczęsny, od którego zostali synowie dwa: Symon, który zostawił potomstwo z Bodzanowską syny i córki.

Jan, który także zPretwicowną zostawił potomstwo.

Zorawińscyjednej dzielnice z Chodorowskimi, z których Sebestyan był wieku mego kasztelanem halickim, zostawił z Kościelecką dwie córce, Herbortową na Dziedziłowie, i Lanckoruóską.

Od tyęh którzy używają trzech rzek w hełmie Korczaka, naznaczniej Długosz wzmiankę czyni, gdzie wspomina Demetryusza de bożydar podskarbim koronnym za Ludwika węgierskiego i polskiego króla, w roku 1370.

Demetryusza z gobaja wspomina list wroku 1399 temi słowy: Nos Demetrius de Goraj et in Szczebrzeszyn haeres, etc. supremus marszałcus regni etc. etc. Tamże zaleciwszy zasługi, wylicza wsi, które dał nobili Ce dzik Prochański, Gruszkę i Zaporze, etc., ratione semtii in terra chelmen. Z tego Zaporza, już się potomstwo Zap orskimi zowie, a są to właśni Prochańscy, o którycheś czytał pod Gryfem.

ALBERTUM DE Goraj kominem bcupletem, opowiedają dawne listy wroku 1382.

Od tych przodków były domy możne wieku mego, o których listy rozdzielne po-wiedają, że się tak dom ten rozrodził: Iwonia z Goraja syn Dymitrów, miał synów czterech: Prokopa, Alexandra, Andrzeja i Mikołaja.

Dymitr wyżej pomieniony marszałek wielki koronny, brat Iwoniów, niemiał tylko