12506 img011

18

Nie ma mężów, pomarli ładowie!“ jęknął Kijów z żałoby, bracia,

A Czernihów z napaści srogiej,

Smutek ciężki rozlał się po ziemi,

Połoniły ją łupieżcę-wrogi,    ²⁴⁰

Teraz kuną od dymu płać im...

Źle to, bracia, gdy są gniewy śród braci.

Obudzili Igor z Wsiewołodem Stare licho, co je uśpił rodzic.

Groźny był ów Swiatosław, władyka.    łis

Kniaź kijowski, wielki Olegowic!

Burzą był. Jak uderzył w Połowce.

Góry, lasy, jarugi przydeptał,

Wyciął wroga mieczem-obosieczem.

Rzeki zmącił, potoki wychłeptał.    ²⁵⁰

A Kobiaka znad zatoki — wichurą

w. 236. faciowie — starosłowiańska nazwa mężów, w. 240. połoniły — wzięły do niewoli.

w. 241. W oryginale: „brali daninę po białce od domu". Białka — biała wiewiórka. Skór kunich i wiewiórczych używano pierwotnie na Rusi zamiast pieniędzy. Później weszły w obieg pieniądze metalowe, ale skóry pozostały nadal ważnym środkiem wymiennym. Tę daninę będą odtąd pobierać Połowczanie „od dworu", tj. od domu. w. 245 mi. Mowa o zwycięstwie nad Połowcami, odniesionym przez wielkiego księcia kijowskiego Swiatosława Wsiewołodowicza, na rok przed wyprawą Igora. Ow Swiatosław zasiadł na tronie wielkoksiążęcym dopiero w r. 1181. Przedtem rządził Czernikowem. Nie był ojcem, lecz kuzynem Igora i Wsiewołoda. Tu nazwany tak ze względu na znaczenie i wiek.

..............

19

Wyrwa! z pułków żelaznych uścisku,

Śmignął chanem-poganem, jak z procy,

1 spadł Kobiak w kijowskim zamczysku.

Więc śpiewają Niemcowie, Grekowie,

Pieje pieśni Wenecja, Morawa,

Sławią kniiizia obcy językowie,

Śpiewem sławią kniazia Swiatosława.

A młodego pieśnią nie sławią,

Igorowi nie dadzą chwały,    ²⁶⁰

Bo zasypał ruskim złotem i skarbem Wody rzeki połowieckiej Ka jały.

Przesiadł Igor ze złotego siodłaj Na kulbakę jeńca-koniucha, (

Niewesoła nastała godzina,    ²⁶⁵

Radość znikła, w grodach pustka głucha.

A Swiatosław na wzgórzu w Kijowie Mętny sen opowiada bojarom:

,.Odziewano mnie w czarny pokrowiec,

Strute wino czerpano czarą.    ²⁷⁰

A leżałem na łożu cisowym,

w. 255. nu. Niewątpliwa hiperbola. W ten sposób pragnął poeta podkreślić znaczenie tego zwycięstwa. Jest to cały ówczesny kulturalny świat, w. 259. młodego — w oryginale wprost: księcia Igora, w. 263—264. W oryginale:    „Tu przesiadł się książę Igor

z siodła książęcego na siodło niewolnika", tzn. dostał się do niewoli.

w. 265—266. W oryginale: „Sposępniały miejskie mury, znikło wesele".