Obrazki:
Zestaw 1 - but, kot, las, mak, nos, por, rak, ser, słoń, tor, ul Zestaw 2 - butelka, hamak, laska, makaron, nosorożec, portfel, serce, serwetki, słońce, ślimak, torba, tornister, tort, traktor, ulica
Obrazki z pierwszego zestawu układamy przed dzieckiem, z drugiego ~ kładziemy odwrócone w stosie. Dziecko nazywa obrazki leżące przed nim. Dorosły odkrywa pierwszy obrazek ze stosu i wypowiada jego nazwę. Zadaniem dziecka jest wskazanie obrazka, którego nazwa „ukryła się” w dłuższym wyrazie wypowiedzianym przez dorosłego, np.: w wyrazie „serce” ukrywa się „ser”. Następnie dziecko odkrywa obrazek ze stosu, nazywa go. Dorosły szuka „ukrytego” słowa i pokazuje właściwy obrazek. Obrazków leżących przed dzieckiem nie zabieramy ze stołu, ponieważ niektóre słowa ukryły się także w innych dłuższych, np.: „tor” - w słowach: „torba”, tornister”, „traktor”, „torf.
UWAGA
W zabawie można posłużyć się wyrazami, których nie ma zilustrowanych na obrazkach, a w których ukrywają się nazwy obrazków pierwszego zestawu, np.: kotwica, łoskot, warkot, tatarak, wrak, serdak, tortownica, klasa, blask, port, butonierka, makówka, wynos, portmonetka, zasłoń, kula.
Obrazki ilustrujące słowa jednosyiabowe, np.: bat, bąk, dom, gęś, hak, kot, koń, kosz, łoś, mysz, itp.
Obrazki kładziemy odwrócone na stole. Dorosły wyjaśnia dziecku, na czym będzie polegało czarowanie słów. Mówi - Odkrywam obrazek - to jest „kot”. Zaczaruję słowo kot, jeśli dodam do niego jakąś sylabę, np. ba. Wtedy powstanie słowo „bakof. Jeśli dodam sylabę mo - będzie „mokof, itp. Teraz będę czarować różne słowa dodając do nich podobne sylaby. Spróbuj odgadnąć, jakie słowo było zaczarowane.
Dorosły losuje obrazek (nie pokazuje dziecku), wypowiada zaczarowane słowo, dziecko odgaduje wyraz podstawowy. W nagrodę otrzymuje obrazek, na którym ten wyraz jest zilustrowany.
UWAGA
Możemy czarować słowa dodając do nich sylaby na początku - „bakot”, na końcu - „kolba” lub na początku i na końcu - „bakotba”. Zależy to od umiejętności dziecka.
Obrazki: baran, byk, ćma, delfin, foka, kaczka, kogut, koń, krokodyle, kura, lew, mewa, małpa, motyl, mucha, ślimak, źrebak
Obrazki układamy zakryte na stole. Dorosły losuje pierwszy obrazek, pokazuje dziecku i mówi, np.: To jest baran. Jak nazywałby się baran, gdyby nie było głoski !bf? Dziecko podaje nową. nazwę - „aran”.
Za dobrze wykonane zadanie otrzymuje obrazek. Następnie dziecko losuje obrazek i zadaje dorosłemu podobną zagadkę, np.: To jest lew. Jak nazywałby się lew, gdyby nie było głoski /i/? Zabawa toczy się do wyczerpania wszystkich obrazków.
Tę zabawę proponujemy w cełu utrwaienśa określonej głoski.
Ustalamy imieniny, jakiej głoski będziemy obchodzić w ciągu dnia. Obrazek ilustrujący głoskę „soienizantkę” wieszamy w widocznym miejscu.
Propozycje zabaw podczas imienin:
* wykonujemy czapeczki, do których przymocowujemy wykonany przez dziecko lub dorosłego obrazek ilustrujący głoskę „soienizantkę”,
* wyszukujemy w otoczeniu wszystkie przedmioty, rośliny, zwierzęta, których nazwy rozpoczynają się od głoski „solenizantki” (za każdy poprawny wyraz jeden żeton),
* rozwiązujemy zagadki związane z „sołenizaniką” (za każdą dobrze rozwiązaną zagadkę jeden żeton),
* rysujemy inne obrazki ilustrujące nazwy rozpoczynające się taką samą głoską (za każdy obrazek jeden żeton),
* układamy zdania wykorzystując obrazki ilustrujące wyrazy rozpoczynające się głoską „solenizantką”,
* układamy zdania zbudowane tylko ze słów rozpoczynających się głoską „solenizantką”, np.- Olek oglądał ogromne osy,
* odczytujemy wiersz i prosimy o klaśnięcie, w chwili, kiedy dziecko usłyszy słowo rozpoczynające się głoską „solenizantką”
UWAGA
Jest to atrakcyjna zabawa dla młodszych dzieci. Angażuje je emocjonalnie na dłużej. Czas trwania imienin oraz miejsce ustalamy wspólnie z dzieckiem.
29