21783 Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 07 20093217 bmp

n. ruarc*    iwiiki i* ACwmniKtiKWiitf. włrwiwi, jiw.

ISBN 978-85-6(1501-14-6, C by WAiP 2008

Media

utrwalania przekazów, jest kreda, rysik i tabliczka, pióro, długopis, maszyna i papier do pisania, aparat fotograficzny, mikrofon i kamera, taśma filmowa, taśma magnetyczna, kasety, płyty analogowe i cyfrowe. W wyniku użycia tych i tym podobnych środków utrwalania zachowane zostają napisy, rękopisy i maszynopisy tekstów literackich i naukowych, nagrania muzyczne, spektakle teatralne, filmy.

Aby te dzieła mogły dotrzeć do adresatów i być przez nich odtwarzanymi i przetwarzanymi, trzeba adresatom zapewnić dostęp do odpowiednich technicznych środków służących przetwarzaniu, odtwarzaniu i wyszukiwaniu pożądanej informacji (np. kalkulator, projektor, odtwarzacz magnetofoniczny, odtwarzacz wideo, aparat radiowy i telewizyjny oraz odpowiednio oprogramowany komputer).

Aby dzieła i wszelkie przekazy utrwalone na taśmach, kasetach i płytach mogły szybko i bez przeszkód docierać do szerokiej, niekiedy wielomilionowej publiczności, trzeba zastosować środki służące ich zwielokrotnieniu i transmisji. Do środków tych należą m.in. maszyny drukarskie i urządzenia do sporządzania kopii nagrań na płytach, taśmach i kasetach, maszyny drukarskie, a także ich produkty w postaci nakładów gazet i czasopism oraz kablowe, naziemne i satelitarne sieci telefoniczne, radiowe i telewizyjne, a także internet, uważany nie bez racji za „hipermedium, które zawiera w sobie inne media”.

Za swoiste media uważane są także instytucje⁴ zapewniające właściwą organizację przepływu i dyfuzji informacji. Występują one zwykle w roli zinstytucjonalizowanego nadawcy jako redakcje prasowe, radiowe i telewizyjne, wydawnictwa prasowe, płytowe i książkowe, wytwórnie filmowe; tu można też zaliczyć kina, teatry, biblioteki, muzea, które wszak są instytucjami organizującymi z jednej strony emisję informacji jako komunikandów (tzn. treści, które mają być komunikowane), a z drugiej strony - dostęp do kognoscendów’ (tzn. treści, do których poznania zainteresowani dążą).

Próbę podsumowania tego klasyfikacyjnego przeglądu różnych mediów zawiera tabela 4.3. Daleko jej do doskonałości, ale jednego nie można jej odmówić: unaocznia wyraziście, jak różne desygnaty stoją za formami medium, media. Aktualny stan rzeczy jest jeszcze bardziej skomplikowany, bo wskutek

' Por.: „W rozumieniu ustawy: (...) prasa obejmuje również zespoły ludzi i poszczególne osoby zajmu iące się działalnością dziennikarską". Art. 7.1. Ustawy z dnia 26 stycznia 198-1 roku Prawo prasowe. Wyrazu kognosccndum używam tu jako terminu analogicznego do komimikandum. Jeżeli przez ko-munikandum rozumie się treści, które nadawca chce zakomunikować, to kognosccndum oznacza treści, które odbiorca rad by poznać. Ta sama treść może być komunikandum z punktu widzenia nadawcy, a kognoscendum z punktu widzenia odbiorcy. Na przykład: „Kocham panią!” - to komunikandum dla pana. kognosccndum - dla pani.