22114 Strona026 (2)

ii 1(0 nie jest słuszne prowadzenie, reakcji w kierunku tworzenia uli; azotków.

I'\ Matjukiewicz i P. Cylowicz wskazali, że układając równanie makeji palenia mas zawierających węgiel lub paliwo organiczne można prowadzić je albo w kierunku całkowitego utlenienia paliwa do dwutlenku węgla i wody, albo przy mniejszej zawartości ulWmiacza do tlenku węgla i wody.

Przykład 3. Ułożyć równanie reakcji palenia mieszaniny azotanu potasowano z idilolem.

/układając dla iditolu uproszczony wzór C^H^O;, otrzymujemy dwa rów-nunln:

1.    12KNO, + Ci₃H,»0.. = 6K.O + 6N, I 13CO, i 611,0.

2.    34KN0₃ -f 5Cj₃H|jÓ₂ = 17K.O    17N,' I 65CO I 3011.0,

któro odpowiadają następującym składom:

Azotan potasowy 86%; iditol 14%,

Azotan potasowy 77%; iditol 23%.

W danym przypadku równanie reakcji niecałkowicie odpowiada i /cezywistości, gdyż przy paleniu mieszaniny azotanu potasowego * organicznymi substancjami palnymi tworzą się również pewne lloAci azotynu i nadtlenku potasowego, a w wyniku łączenia się tlenku potasowego z dwutlenkiem węgla tworzy się węglan pota-»owy.

Układanie reakcji palenia mieszanin utleniaczy z substancjami palnymi (zwłaszcza organicznymi) wymaga wiele czasu. Dlatego A, Diemidow zaproponował posługiwanie się tablicami upraszczającymi obliczenia, w których jest podane, ile gramów utleniacza /używa się na wydzielenie 1 g tlenu i jaka ilość substancji palnej może być utleniona za pomocą 1 g tlenu.

Tablice te układa się w następujący sposób. Wiadomo, że przy Imieniu mas, nadchloran potasowy rozkłada się według równania:

KCIO, KC1 + 20,.

Stąd wynika, że w celu otrzymania 1 g tlenu należy użyć 130 : (14 = 2,17 g KC10₄.

Również jest znane, że utlenienie glinu przebiega według równania:

2Al -\- 1,50., = Al,0_;j.

54 g 48 g

Stad wynika, że przy użyciu 1 g tlenu można utlenić 54 :48 ~

Posługiwanie się tymi danymi ogromnie upraszcza obliczenia.

Przykład 4. Znaleźć skład masy ognia zielonego zawierającej chloran barowy i szelak, jeżeli wiadomo, że szelak spala się na dwutlenek węgla i wodę.

W kolumnie 7 tablicy 1 znajdujemy dla chloranu barowego liczbę 3,35, a w kolumnie 4 tablicy 11 liczbę 0,47 dla szelaku. Liczby te wyrażają ilości wagowe składników mieszaniny:

Chloran barowy 3,35 Szelak    0,47

Razem 3,82    ♦

lub w procentach:

Chloran barowy 87,5%

Szelak    12,5%

§ 2. OBLICZANIE SKŁADU MIESZANIN TRÓJSKŁADNIKOWYCH I WIELOSKŁADNIKOWYCH

W niektórych przypadkach można rozpatrywać mieszaniny potrójne jako składające się z dwu mieszanin podwójnych zawierających ten sam utleniacz.

Jednakże często obecność w masie dwu różnych substancji palnych istotnie zmienia kierunek reakcji i wtedy takie podejście do omawianego zagadnienia jest niesłuszne.

Na przykład w masie: azotan barowy -f- glin -|- siarka zachodzi reakcja pomiędzy glinem i siarką, tworzy się A1₂S₃, który dalej może spalać się na AL0₃ i S0₂.

W produktach palenia tej masy mogą znajdować się:    BaO,

A1,0₃, Ba(A10o)₂, BaS, BaSO.,, A1₂S₃, SO.„ N₂ i inne.

Skład produktów palenia zależy nie tylko od stosunku składników masy, ale i od warunków palenia masy, mianowicie od ciśnienia otaczającego środowiska, od temperatury początkowej, od ścisłości masy, odi średnicy elementu itp.

Przy orientacyjnych obliczeniach mas potrójnych zawierających utleniacz, paliwo metaliczne i paliwo organiczne (lepiszcze) może być przyjęte rozumowanie w przykładzie 5.

Przykład 5. Znaleźć slclad masy potrójnej złożonej z azotanu barowego, magnezu i iditolu, zakładając całkowite spalenie iditolu na dwutlenek węgla i wodę.

Posługując się tabelami A. Diemidowa, znajdujemy skład dwu mieszanin podwójnych:

Azotan barowy 68%; magnez 32%,

Azotan barowy 88%; iditol 12%.