Wprowadzenie 9
bądź zaledwie „sygnalizując” jedne zagadnienia, a inne - również celowo - rozszerzając, a nawet powtarzając. Kierowano się tu przede wszystkim koniecznością przekazania podstaw do racjonalnego stosowania środków fizjoterapii - czasem wskazując tylko na istotne momenty wśród zagadnień będących domeną innych dziedzin medycyny czy nauk o kulturze fizycznej, których rozwinięcie znajdzie Czytelnik w dostępnym piśmiennictwie. Podejścia takiego wymagały zresztą przyjęte ramy tego opracowania - zważywszy, że niektórymi poruszanym w nim zagadnieniom poświęcono wręcz całe tomy.
Odrębnym niejako problemem jest - wynikająca z przeznaczenia i swego rodzaju interdyscyplinarności fizjoterapii - konieczność korzystania z opracowań dotyczących problematyki klinicznej. Te ostatnie są jednak adresowane (przeznaczone) do innych odbiorców - głównie lekarzy czy studentów medycyny. Siłą rzeczy zawierają one sporo treści i szczegóły nie mające w fizjoterapii żadnego znaczenia, a istotne dla niej elementy są niejako „ukryte” w szerszej treści. Student fizjoterapii bądź początkujący fizjoterapeuta mają więc pewne trudności z „wyłowieniem” istotnych dla nich zagadnień i jak gdyby „odrzuceniem balastu” wiedzy bez znaczenia dla całokształtu postępowania fizjoterapeutycznego. Przy okazji zadbano więc o to, by prezentując kolejne zagadnienia, wskazać co leży u ich podstaw oraz co jest. ich istotą, wobec czego rozwinięcia których zagadnień warto (a może należy) poszukiwać w innych opracowaniach.
Przestrzegano też zasady, by nie rozwijać zbytnio tej tematyki ściśle fizjoterapeutycznej (dotyczącej zwłaszcza techniki wykonywania zabiegów fizykalnych i ćwiczeń leczniczych), którą opisano już dost atecznie szeroko i jasno w dostępnych publikacjach, koncentrując się w zamian na zagadnieniach nie w pełni dostępnych w literaturze. Równocześnie zadbano, aby - w miarę możliwości - ujednolicić nazewnictwo oraz uporządkować i uzupełnić pewne zagadnienia. W tym ostatnim względzie starano się, by fizjoterapię traktować jako jeden spójny proces, przypisując jej składowym (czy też poszczególnym środkom) określoną wartość. Zadbano też o to, by przenoszenie na grunt fizjoterapii treści będących domeną nauk o kulturze fizycznej nie było tylko sloganem. Przede wszystkim jednak widziano tu potrzeby studenta, zagubionego niejako na początku swej zawodowej edukacji, niejednokrotnie nie potrafiącego wykorzystać wiadomości zdobytych podczas studiowania innych przedmiotów podstawowych i racjonalnie wbudować je w zagadnienia dotyczące już bezpośrednio fizjoterapii. Starano się więc zaakcentować bądź zasygnalizować niektóre aspekty podstawowe, inspimjąc go do głębszego wnikania w niektóre problemy i pomijania tych informacji, których znaczenie w teorii i praktyce fizjoterapii jest mniejsze.
Niniejszy podręcznik, będący poprawioną i poszerzoną wersją wcześniejszych opracowań - skry ptowego wydania „Podstaw kinezyterapii” i trzech książkowych wydań „Podstaw fizjoterapii”, przygotowano w oparciu o dotychczasowe doświadczenia oraz uwagi odnośnie poprzednich wydań. Zadbano przy tym o to, by uzupełnić go o zagadnienia rozpracowane w ostatnich latach oraz postarano się, by