19496 KB0004

z Ołtarzem Mariackim Wita Stwosza, 30 kwietnia 1946 r. i został przekazany prawowitemu właścicielowi—Bibliotece Jagiellońskiej.

Baltazar Behem albo Bem, ale nie Behaim, jak chce Winkler, był zapewne synem Wawrzyńca, od r. 1451 mieszczanina krakowskiego, którego zawodu nie znamy, a wnukiem Wawrzyńca starszego, z zawodu malarza, który otrzymał prawo miejskie w Krakowie w r. 1419. Baltazar urodził się w Krakowie około połowy XV w. i tu studiował na uniwersytecie. Imatrykulowany w r. 1473, w 1478 r. uzyskał stopień bakałarza sztuk wyzwolonych. W r. 1488 został zastępcą pisarza, a w r. 1500 rzeczywistym pisarzem i notariuszem miejskim. Ożeniony był z Dorotą Krystan z Olkusza. Urząd swój sprawował do r. 1508. W czerwcu r. 1508 umarł chyba nagle, gdyż w lipcu tego roku przyrodni jego brat występuje przed sądem jako opiekun małoletnich dzieci Baltazara. Ptaśnik, który zajął się rodziną, pochodzeniem i życiorysem Be-hema [2l, prześledził sumiennie archiwalia krakowskie, nie wyświetlił jednak kilku niejasnych szczegółów. Nie zainteresowało go, skąd przywędrował do Polski dziad lub krewniak Baltazara, malarz Wawrzyniec Behem, ani nie wykrył, kim była matka Baltazara, nie znana dotąd ze swego panieńskiego nazwiska; nie wyjaśnił wreszcie ważnego punktu: na jakiej zasadzie używał Baltazar Behem herbu Szeliga? Bo że się Szeligą lub herbem do Szeligi zbliżonym pieczętował, to wiemy z całą pewnością. Do nikogo innego, lecz do niego należy ten herb wymalowany w dolnym narożniku 2. karty Kodeksu Behema (fig. 1). Już w r. 1484 przecież widnieje herb Szeliga w inkunabule Nr 233 Biblioteki Jagiellońskiej (fig. 2), który należał do Behema, nim został on notariuszem miejskim. Książkę ozdobił sam Behem, umieszczając herb swój w inicjale „Q” na pierwszej karcie, a na dolnym marginesie tej samej karty banderolę ze swoim podpisem i datą 1484. Toteż hipotezą zgoła dowolną, nie popartą ani dokumentami,

7