28999 slaga16

[33] Próba uściślenia 97

i sposobów podejścia w ramach biologii ogólnej i teoretycznej. Chodzi tu zwłaszcza o różne odmiany biologii organizmalnej i związanej z nią ogólnej teorii systemów, o teorię całościo-wości, systęmowości, organizacji biosystemów, o koncepcję poziomów integratywnych i strukturalnych żywej materii itp.¹. Teorie te, najogólniej mówiąc, wychodzą z zasady, że organizm jako całość jest czymś więcej niż sumą swoich części składowych, że poszczególne części tworząc nowy zespół wyłaniają nowe jakości (uporządkowania, współrelacji itp.) tak, że zgodnie z wyrażeniem W. Agara całość działa jako jedność, jako „jednostka przyczynowa” na swe własne części, a części można zrozumieć tylko w terminach całości². Stąd mówi się obecnie w metodologii biologii o pojęciach relacyjnych i polity-picznych. Z pojęciem struktury S jako układu relacyjnego, a tym samym i organizacji, będących zbiorem pewnych elementów A i relacji <p między elementami tego zbioru wiążą się określone cechy rozumiane jako jakości witalne i to tak dalece, że można twierdzić, iż dla każdej takiej jakości J istnieje takie S = {<p„ «pj, cp_3l <p_n) że J ^ S. Innymi słowy, nie z każdą strukturą jawi się nowa jakość; niektóre sieci relacji w strukturze są jakościami. Ale każda jakość witalna zależy od struktury i pierwotnych jakości elementów struktury. Z logicznego punktu widzenia można wyróżnić i opisywać takie odpowiadające ^{3 4} jakościom witalnym struktury, jak: mnogościowe, mereolo-giczne, substratowe kwalitatywne, energetyczne, struktury struktur itp.^{1 2 5}. Na terenie biologii operatywnym sprawdzianem znajomości jakości witalnych jest odnajdywanie na drodze doświadczalnej tych oryginalnych struktur. Najniższe struktury opisują nauki przyrodnicze, zwłaszcza biofizyka i biochemia; czy zaś jest to wykonalne na wyższych poziomach organizacji żywej materii, nie wyłączając ludzkiego, o tym zadecydować może rozstrzygnięcie sporu metodologicznego pomiędzy redukcjonizmem i antyredukcjonizmem.

Z ogólnobiologicznego punktu widzenia w każdym organizmie żywym wyróżnia się i opisuje z jednej strony jego elementy konstytutywne, tworzące odpowiednie struktury, analogiczne we wszystkich ustrojach żywych, z drugiej — różnorodne procesy dynamiczno-energetyczne, uzewnętrzniające się w postaci takich funkcji jak metabolizm, wzrost, rozwój, reprodukcja, adaptacja itp. W określaniu organizmu żywego występują takie pojęcia jak złożoność, całościowość, systemowość, uporządkowanie, kierunkowość, hierarchiczność, obejmowane wspólną nazwą organizacji⁷⁵¹. Analogicznie do ujęcia filozoficznego oznacza to w płaszczyźnie biologicznej, że system ży-$yy złożony jest z wielu różnorodnych części i elementów, któ-re są odpowiednio wzajemnie uporządkowane i w nich, na ich podłożu przebiegają rozmaite procesy życiowe.

4 3. Jeżeli dotychczasowe rozważania, w wielu miejscach ogólne i wymagające dalszego doprecyzowania, są poprawne, to istnieje podstawa do twierdzenia o słuszności i aktualności rozwiązań Tomasza z Akwinu. Biologia przez swe metody nie jest uprawniona do jakichkolwiek ujęć o charakterze ontycznym, niemniej poprzez obiegowe dziś koncepcje teoretyczne wyrażane w terminach całościowości, organizacji i integracji, podsuwa niejako myśl o pewnego rodzaju wewnętrzności czy

1

Na te zależności zwrócił mi uwagę dr E. Nieznański w dyskusjach prywatnych.

2

⁷⁹ Por. T. Scibor-Rylska, Porzqdek i organizacja w przyrodzie, cz. I. Pro-

3

ⁿ Spośród różnych wersji tzw. biologii organizmalnej, rozwijającej się już ponad pól wieku, począwszy bodaj od W. E. Rittera 1919 (następnie R. S. Lillie, E. S. Russell, J. H. Woodger, W. E. Agar) najbardziej znana

4

rozwijana jest koncepcja L. von Bertalanffy’ego (por. G. Blandino, Probierni e dottrine di biologia leorica, Torino 1960, r. 9—11; Sz. W. Slaga, Charakterystyka koncepcji organizmalnej, Roczn. Filoz. 16 (1968) z. 3, 105— —125). oraz radziecka wersja tego ujęcia (np. W. Afanasjew, J, W. B!au-berg, K. Chajlow, G. Jugaj, W. Kremjanski, W. Lektorski, A. S. Mamzin, M. S. Sietrow, 1. Szmalgausen, K. Zawadski itd.). Por. np.W. J. Kremjanski, Strukturnyje urowni żiwoj matierii, Moskwa 1969; M. J. Sietrow, Organi-zacija biosistem, Leningrad 1911; Razwitje koncepcji struklurnych urowniej w biologii, Moskwa 1972; Filosotskije problemy biologii, Moskwa 1973.

’< Por. M. Beckner, The hiological way ol thought, New York 1959, 185—188.

5

bierny życia i organizacji, Warszawa 1974.