31585 Scan0204

ShyBoy

—    Chodźmy rzucić na to okiem — odparł Crawford. Kiedy się zbliżyli do do Shy Boya, którego oczy były tak duże jak talerze, Crawford zapytał Dawida, jak długo jego zdaniem może trwać rozczyszczanie kopyt mustanga. „Nie dłużej niż piętnaście minut” — odpowiedział Bowen. Crawford przypomniał Dawidowi o przykazaniu, które bardzo cenię:

—    Jeśli chcąc zrobić coś z koniem, postępujesz tak, jakbyś miał piętnaście minut, może ci to zająć cały dzień. Zabierzmy się do tego tak, jakbyśmy mieli cały dzień. Jest całkiem prawdopodobne, że wtedy zakończymy wszystko w czasie zbliżonym do piętnastu minut.

Poruszając się wolniej i pokazując Shy Boyowi, że jest kimś, komu może zaufać, Dawid wkrótce wykonał całą pracę. Ten sam scenariusz powtórzył się dwa miesiące później z innym podkuwaczem.

—    Co to za dzikus, którego mi przyprowadziliście i — poskarżył się. — Czy on nigdy jeszcze nie widział obcęgów¹?

Raz jeszcze zadaniu temu poświęcono nieco więcej czasu i to wystarczyło, by Shy Boy nauczył się ufać nowemu podkuwaczowi.

Mustangi są wspaniałymi końmi. Należy je jednak rozumieć i respektować to, że przede wszystkim muszą darzyć swojego partnera zaufaniem. Pięćdziesiąt pięć milionów łat historii nauczyło je ostrożności. Załadowanie Shy Boya do przyczepy nie sprawia mi najmniejszych trudności. Jeśli jednak wyślę do tego kogoś, kogo on nie zna, może się znarowić. Nakłaniane go do chodzenia po nieznanych obiektach lub stawianie w innych trudnych sytuacjach spowoduje podobną reakcję: odczytuje zamiary swego ludzkiego partnera i reaguje odpowiednio do okoliczności.

Shy Boy miał w sobie coś jeszcze, co odróżniało go od innych koni z naszej farmy. Miał robaki. Tasiemce długie i krótkie, glisty i słupkowce.