34579 Obraz1 (54)

—    Jak chcesz to zrobić? — zapytał.

—    Z germanu! — odparłem. — Będziemy go najpierw chlorować, podwiesimy mu grupy fenylowe, a następnie spróbujemy połączyć atomy germanu w pary.

Nie namyślając się wiele, zamówiłem w magazynie kilogram proszku germanowego za całe dwa tysiące marek, co oczywiście natychmiast dotarło do Fehera. Na jego reakcję nic musiałem długo czekać. Kiedy wpadł do laboratorium, wydawał się bardzo zdenerwowany.

—    Jak pan może zamawiać german za dwa tysiące marek? — krzyczał.

Odpowiedziałem niezwykle uprzejmie:

—    Chciałbym uzyskać związek dwugermanu i udowodnić, że drganie pisaka nie jest spowodowane przez brud, tylko przez połączenia bliźniacze. Jeśli jednak pan profesor uważa, że dwa tysiące marek to za dużo — zapłacę je z własnej kieszeni.

W tym momencie okazało się, i z profesor Feher miał rzeczywiście wyczucie chemii.

—    Panie Plichta — zaczął spokojnie czy ktokolwiek na świecie wytworzył już związki dwugermanu? Takie z wolnymi atomami wodoru?

Gdy zaprzeczyłem, zapytał:

—    A jak pan zamierza to zrobić?

—    Tymi rękami! — odparłem, podnosząc do góry moje ręce jak dwa asymetryczne atomy.

Popatrzył na mnie przeciągle, pokiwał głową i ruszył do wyjścia. Stojąc już przy drzwiach, odwrócił się i powiedział:

—    Może pan w przyszłości kupować tyle germanu, ile się panu podoba.

—    Potrzebuję również spektrometru rezonansowego! — zawołałem za odchodzącym.

—    Dostanie go pan!

I rzeczywiście dostałem ów spektrometr, a na dodatek kilku dyplomantów i pomocnika do laboratorium.

♦

7c względu na ryzyko wybuchu chlorowanie trisilanu przeprawa dzaliśmy nocą, tylko we dwóch — Rolf i ja. Zawiadomiłem też Paula że coś może się tej nocy wydarzyć.

Wszystkie przygotowania trwały o wiele dłużej, niż się spodzie wałem. W chwili gdy roztwór chloru zaczął wreszcie płynąć do naczy nia z kurkiem, skąd mógł skapywać do silnie rozcieńczonego roztworu silanu, zadzwonił telefon. Przezornie zakręciłem kurek i przerwałem eksperyment, zanim pierwsze krople zdążyły wpaść do roztworu, po

vm podszedłem do biurka, ściągnąłem rękawice,- z lewej n.ki i /d|i|lem ■ i łowy kask. Kiedy podniosłem słuchawkę, usłyszałem /.i "Im szum ii /.uki do włosów. Obejrzałem się i zobaczyłem Roil i, kloty zdjąw-./y " kuwicę z prawej ręki, zaczynał odkręcać kurek, trzymająi w lewe| k;< e

mi*/iirkę.

Stój! —wrzasnąłem, rzuciłem słuchawkę na widełki, \\l<>zvl« m i i k lewą, gołą dłonią chwyciłem ciężką żelazną lampę i i/m il* m |ego kierunku, by oświetlić aparaturę. Przez grubą pancerną ■ • \ i¹ "II nie mógł przecież po ciemku widzieć tego, co dzieje się na sioli I i ' a nioryjnym! W tym momencie ujrzałem błyskawicę jak w c zasie lnu n > maz. potem rozległ się grzmot. Porwany falą wybuchu, pizdę* i.ili iii i i / pokój z uczuciem nieopisanego szczęścia.

*

(Ibaj z Rolfem zostaliśmy natychmiast przewiezieni do kliniki miii «• i .yteckiej. Kuloodporne ubrania, które przezornie wcześniej zamówi i- iii uratowały nam życie.

Zaraz po wyjściu ze szpitala kazałem zbudować nowy lejek, wypo su > my w zawór reduktora wysokiej próżni. Obudowałem go i zaopatrzy i ni w kilkumetrowy giętki wałek szybkościomierza. W instytucie zapa "iwulo pewne podniecenie, ponieważ niektórzy przypuszczali, że pizy itiigirj próbie chlorowania trisilanu nie będę miał już takiego szczęścia a i pierwszym razem. Mylili się jednak. Któregoś dnia odwiedziłem I'"Ila w szpitalu i usiadłszy na jego łóżku, oznajmiłem mu: „Rolf, wczo ♦ *j w nocy chlorowałem trisilan. Udało się.”

*

I ikończyliśmy z Rolfem dodatkowe studium w Instytucie Chemii ¹1.liowcj, obejmujące praktykę z chemii radiacyjnej oraz chemii jądro - i dla zaawansowanych. Jednocześnie uczęszczaliśmy na wykłady pro-"i a I lerra, szefa Instytutu. Ponieważ obaj mieliśmy już za sobą cztciy t nu .iiy praktyki eksperymentalnej z fizyki, interesowaliśmy się coraz ¹ "1/111 związkami pomiędzy fizyką jądrową i chemią jądrową. Zajmu jąc

0    • d>11-1110 tymi dziedzinami, stanąłem ponownie przed pytaniem, klon

1    - nmwało mnie już w dzieciństwie. Pytanie to wiązało się z budową nomów

Ponieważ atomy składają się tylko z trzech rodzajów cząstek di .". iiiuinych, łatwo pojąć prawidłowości dotyczące jądra i powłok atomu o U '.umo wykrycie owych prawidłowości było natomiast nicsłyi lianie mulili wymagało bowiem przetworzenia wielu niezwykle pomyślna y li ' kspeiymentalnych w zadowalające naukowo teinie

/lill/ałem się już do trzydziestki, a ciągle jeszcze nie polinllli iii dpiiwird/ii r na trzy podstawowe pytania:

<<l