365

zwykle na 3 dzień po inokulacji, lecz czasem rozwija się stopniowo, osiągając największe nasilenie w 8 dni po zakażeniu. Intensywność objawów u zwierząt sztucznie zakażonych nie znajduje odbicia w poziomie przeciwciał.

Zakażanie hodowli komórek. Używa się głównie pierwotnych hodowli komórek nerki płodu bydła lub młodych cieląt. Stwierdzenie efektu eytopatyczncgo i wykazanie hamowania go przez surowicę w odczynie seroneutralizacji pozwala uzyskać pewne rozpoznanie. Wartość tej metody dla rutynowej diagnostyki jest ograniczona, gdyż tylko część szczepów wirusa wykazuje właściwości cytopatogenne i dlatego ujemny wynik inokulacji hodowli nic pozwala sądzić o braku wirusa w badanym materiale.

Badanie serologiczne

Odczyn seroneutralizacji w hodowlach komórek stanowi łatwą i tanią metodę przy użyciu znanego laboratoryjnego szczepu wirusa o dobrze wyrażonych właściwościach eytopatogennyeh, a także o dość szerokim spektrum antygenowym, biorąc po uwagę pewne różnice szczepów terenowych. Powszechne zastosowanie znajduje szczep Oregon C24V izolowany przez Gillcspiego i wsp. Mieszaniny rozcicńczeń badanych surowic z wirusem inkubuje się w 37^CC przez 30 minut, po czym zakaża hodowle komórek (nerki cielęcia, nerki płodu bydła lub jąder buhaja).

Metoda precypitacji w żelu jest mało przydatna do rutynowych badań serologicznych, gdyż tylko część bydła reaguje na zakażenie bardzo słabym wytworzeniem przeciwciał tego typu.

Odczyn krążkowy, którego istotą jest hamowanie tworzenia się łysinek przez przeciwciała badanej surowicy, okazał się przydatny do badań serologicznych przy chorobie błon śluzowych bydła (Bogcł).

Po uzyskaniu jednolitej warstwy komórek hodowle płucze się 1 raz PBS i zakaża 15 ml zawiesiny wirusa w takim rozcieńczeniu, aby 1 ml zawierał około 20 jednostek łysinkotwórczych. Po adsorpcji wirusa w 37 C, przez 30 minut odciąga się zawiesinę i nanosi na hodowlę 15 ml agaru pokrywowego, a po skrzepnięciu umieszcza na jego powierzchni krążki bibuły filtracyjnej nasycone mikrokroplą nie rozcieńczonej badanej surowicy. Po 4 dniach inkubowania w 37'C odczytuje się wyniki. Dowodem obecności przeciwciał w badanej surowicy jest brak uszkodzenia warstwy komórek wokół krążka.

TABELA 24. Interpretacja wyników badania wirusologicznego i serologicznego przy diagnostyce biegunki bydła (Ruth, 1986)

	Wirus	Przeciwciała	Interpretacja*
Płód	+	-	zakażenie; możliwa przyczyna śmierci
	+	+	zakażenie; prawdopodobnie nie będące przyczyną śmierci
Noworodek	+	—	zakażenie; tolerancja immunologiczna
	+	+	zakażenie; powrót do zdrowia
Dorosłe zwierzę	-	-	nic zakażone; wrażliwe
	—	+	odporne na zakażenie
	+	—	trwale zakażone; tolerancja immunologiczna
	4-		zakażone: wczesna scrokonwersja; trwale zakażone niccytopatogennym wirusem biegunki bydła, lecz odporne na inne szczepy

* należy brać pod uwagę także objawy kliniczne i zmiany patologiczne

Zdaniem kutha jednoznaczne rozpoznanie wirusowej biegunki bydła jest trudne. Wymaga wzięcia pod uwagę wyników badania wirusologicznego i serologicznego (tab. 24) i uwzględnienia przy-' ich interpretacji także obrazu klinicznego oraz zmian sekcyjnych.

Piśmiennictwo. 1. BACZYŃSKI Z., SKULMOWSKA-KRYSZKOWSKA D.: Laboratoryjne rozpoznawanie zakażenia bydła wirusem biegunki i choroby błon śluzowych (VDMD). IWet., Puławy 1981. — 2. BOGF.L K.: Zbl. Bakt. I Orig. 193, 34, 1964. — 3. BROWNLIE J., CLARKE M.C.. HOWARD C J.: Austral. Vct. J. 62. 142,1985.    4. COTTRAL G. E.

(red.): Manuał of standardized methods for vctcrinary microbiology. Comstock Corncll Univcrsily Press Ithaca 1978. — 5. DARBYSHIRE J.H.: Res. Vet. Sci. 3, 118, 1962. — 6. FISCHER W., GLENDE W.: Tierarztl. Umsch. 37,27.1982.    7. G1LLESPIE J. H..

BAKER J.A., McENTEE. K.: Cornell Vet. 50, 73, 1960. — 8. RUTH G.R.: Yctcrinary Mcd. 81, 870, 1986.    9. SJURIN W.N., IWANOWA G. A., KRASNOBAJEW E. A..

FOMIN J. W.: Laboratornaja diagnostika wirusnych bolcznej żywotnych. Kolos, Moskwa 1972. — 10. THOMSON R.G.. SAYAN M.: Canad. J. Comp. Med. Vet. Sci. 27, 207. 1963.

Wirus zapalenia tętnic (ar ter ii Lis) koni Próbki do badania

Materiał pobiera się przyżyciowo od chorych koni za pomocą tamponów z gazy, umocowanych na giętkim pręcie metalowym, które wsuwa się do

365