36

36



4. POZYCJA Z TRZECH I WIĘCEJ UNII POZYCYJNYCH (ALP)

4.1. Planowanie obserwacji

Planowanie obserwacji ma na cehi dobór ciał niebieskich, które najlepiej spełniają wymagane wskaźniki dokładności obliczanej pozycji. Bierze się więc pod uwagę przede wszystkim widzialność, widzialność widnokręgu i blask ciała niebieskiego, a w drugiej kolejności - różnicę azymutów (AA) między poszczególnymi ciałami niebieskimi oraz ich wysokości. Zarówno widzialność, jak i przedziały pożądanych współrzędnych, wymagają wstępnych obliczeń przewidywanej pozycji statku, momentów wschodu (zachodu) Słońca i Księżyca, momentów kulminacji czasu trwania brzasku, prędkości zmiany azymutu i wysokości. Zagadnienia te, jakY wymagające sprawnego i prostego sposobu obliczeń, znajdują odzwierciedlenie w stosowanych programach komputerowy ch lub w specjalnie przygotowanych programach na kalkulator. Poniżej zostanie rozpatrzone zagadnienie różnicy azymutów pomiędzy' poszczególnymi ciałami niebieskimi, bowiem z ich rozmieszczenia wynikają wnioski, ważne do interpretacji wyników obliczeń pozycji. Dla trzech ciał niebieskich najlepszy jest układ ich rozmieszczenia o różnicach azymutów AA bliskich 120° (±10°). Jednakże nie decyduje to jeszcze o ostatecznym wyniku określenia pozycji, może się bowiem zdarzyć, że trójkąt utworzony przez alp znajdzie się z dala od pozycji zliczonej, co nic jest obojętne podczas eliminacji wpływu błędów systematycznych. Linie pozycyjne na ogół nie przecinają się w jednym punkcie, dlatego wyznaczenie pozycji, zwanej dalej obserwowaną, jest wynikiem estymacji i należy ją traktować jako prawdopodobną. Błąd średni pozycji (radialny) z trzech alp oblicza się ze wzoru: gdzie:

m - błąd alp przy założeniu, że każda alp ma jednakowe błędy; mj = ni2 a mj = m,

AA - różnica azymutów między kolejnymi ciałami nie-

bieskimi.


Powyższy wzór. jak również (3.15) i (3.7), zastosowane do skrajnych linii ekwiwalentnych, pozwalają obliczać rozkład wartości błędów w zależności od różnic azymutów AA na poszczególne ciała niebieskie. W przedziale różnic azymutów AA £ 60° linie ekwiwalentne dają wyniki zawodne i poniżej AA - 45° nie zaleca się korzystania z linii ekwiwalentnych.

Dobór wysokości ciał niebieskich nic jest zbyt kłopotliwy*, zwykle korzysta się z wysokości zawartych między 10° i 70°. Przy wysokościach większych od 30° można ograniczyć się do poprawek na średnią wartość refrakcji.

4.2. Punkty wspólne linii pozycyjnych

Trzy linie pozycyjne (lub więcej) nie określają na ogół jednego punktu wspólnego. Tak jak dla dwóch alp układ równań (1.6) o dwóch niewiadomych A<p i Al wyznacza jeden punkt, dla trzech alp są trzy punkty wspólne i ogólnie dla n linii otrzymuje się N punktów wspólnych:


M = m


&


3


(4.1)


(4.2)

.


2


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
4. POZYCJA Z TRZECH I WIĘCEJ IJNII POZYCYJNYCH (ALP) 4.1. Planowanie obserwacji Planowanie obserwacj
P1240013 Plan leczenia stomatologicznego •    Planowanie ogólnostomatologiczne ma na
ORGANIZACJA I ZARZĄDZANIE STRATEGICZNE Planowanie zatrudnienia ma na celu zapewnienie organizacji
Proces planowania zatrudnienia ma na celu określanie potrzeb oraz wskazanie sposobów zaspokojenia ty
Image286 nienie w obrębie jednej pozycji wynosi 2A/, a dla w-pozycyjnego sumatora rozpatrywanego typ
szerokościówka 2 Temat:1. Metoda szerokościowa: wyznaczenie elementów ALP podczas obserwacji c.n&nbs
311 (10) 16. OKREŚLANIE POZYCJI ASTRONOMICZNEJ Z KILKUCIAŁ NIEBIESKICH 16.1. PRZYGOTOWANIA DO OBSERW
Analiza pozycjonowania systemu POZGEO w zależności od długości sesji obserwacyjnej. Sprawdzenie uzy
ASTRONOMICZNE OKREŚLANIE POZYCJI METODĄ WYSOKOŚCIOWEJ LINII POZYCYNEJ Gdynia 1994
B I B L I O G R A F I A POZYCJE AUTORSKIE a. a 1    Zerwanie unii szwed zkcnnor- wesk
ABC  70 dwu, trzech i więcej piętrowe. Dwa rzędy domów naprieciwko siebie stojących, tworzą u
42 2.5. Błąd Unii pozycyjnej Linie pozycyjne w wyniku błędów, którymi obarczone są pomiary wysokości
256 (15) 256 Podstawy nawigacji morskiej Rys. 13.25. Błędy pozycji określone z przesuwania linii poz

więcej podobnych podstron