podobnie przyniosą nagrodę (np. owaidnoM kosztów).
3. Grupa robocza podwładnych równie* wpływa na Mo
wiek.
warunki.
2. Oficjalny wi.4«r w »r«anizacj> —wyczaj
wyjaśnię podwładnym, jakie działania przypimamahitei «potka|ą ale * dezaprobata (np przekroczenie planu koactdw), a jakie prawdo le stylu przywództwa. Na przykład dla itnip niezbyt zwartych noj-•kuter/mejary mógłby być Myl popierający, wyrozumiały. Ogólnie, atyf przywódcy motywuje podwładnych w takim stopniu, w Jakim kompensuje to, co uważa ja oni ca niedociągnięcia zadania, oyntemu władzy tob pupy roboczej"3*.
Model WdU do cdu zaproponowany przez M.O. Inma 1 RJ. Hou* se'a jest internujący z uwagi na to, i* próbuje on wyjaśnić dlaczego określony styl kierowania jeśl skuter sMejszy w jednej syluacji, w innej zaś tawodn i daje mniejsze rezultaty
Koncepcje stylów kierowania Roberta Tannenbauma i Warrena H. Achmirftdrównie* można zaliezyć do sytuacyjnych koncepcji zarządzania. Autorzy'ci opisali różne czynniki, które powinny wpływać na wybór stylu kierowania. W gre wchodzi tu siedem odmiennych sposobów zachowania sic kierownika:
1. kierownik podejmuje decyzję I ogłasza Ją,
2. kierownik namawia do akceptacji decyzji,
3. kierownik przedstawia pomysł I zachęca do pytań,
4. kierownik przedstawia projekt decyzji, który może ulec zmianie,
5. kierownik przedstawia problem, uzyskuje propozycje i podejmuje decyzję.
7. kierownik pomale podwładnym na działania w granicach ustalonych przez przełożonego”.
katony d sugerują, te przed wyborem jednego t wymienionych stylów przywództwa kierownicy powinni wziąć pod uwago lny zbiory sil; siły tkwiące w kierowniku, siły tkwiące w podwładnych oraz siły sytuacji”.
Zachowanie kierownika w każdej sytuacji będzie silnie determinowane prze* właściwości (elementy) Jego osobowości'*. Wśród
n Tamie, » JST i ti.
** k. Tsanenboum, W.H. fchmkft, Slow ta Choma a Leaderthip taiłem, Jtimrd tu
a» ThV> , n
*' *. Taonenbeum. W.H. SchmlSt, Hau ta Owm a Leadentap katem. .Ifsrvnrd Ru śmm gutes* INI, wt- ti, tamte 9, s 173.
- fnnąju. wewMirzir/eh szczegóirrt* intensywnie cddsiełMjąryeh na ■tył Harowania R. TannenbHum I V/,H. Schmidt wyróżnili:
• «r»t«m wartości kierownika,
2 reufenle wobec podwładnych,
2 skłonność kierowmka do przyjmowania określonego stylu przy
* Skłomiotó kierownika do unikania niepewnych sytuatjł”.
zbiorom sil według Tannenbauma i Schmidta są cechy p,T. *dnych' Kierownik m©że w opina autorów dopuści/ do ■rolnictwa podwładnych, jeśli spełniają ont następujgM
^ rfoAtrrr * *Wf,bo<,>r działania,
idenfyEfo**1; °dp°*^dll*lno*ć «• podejmowanie decyzji,
W
' * poPr/4ł,n,*«‘ przełożonymi, które pow»
'uen ZZZZTJ* '**rotroe*ąc*g> stylu kierowania**.
TT** *h *"***»"■ kierownicy wybie-łednnft w "**« obserwacji u podwładny, h e^ch bardziej samodzielnych kierownicy dokonują wyboru stylu kie rowania hardziej zorientowanego na podwładnych.
Trzecia grupą sił według wymienionych autorów to siły sytu-•ej* Oznacza ona. te wybór stylu kierowania zależy rówmeż od ta-iOrf* czynników, jak preferowany w organizacji styl kierowania, kon Jeretna grupa pracownicza > istota jej zadsó. presja czasu, czynniki środcmrókóww, które mogą wpływać na postawy wobec tterowmcrwa pnojo czasu I istota problemu są czynnikami, które wpływaj aa wybór stylu kierowania Są wice zdarzenia, że nawet kierownicy prefc-ngący mtegratywne style przywódcze znajdują się w sytuacjach, kiedy me czas aa dyskusje o wyborze koncepcji rozwiązania problemu- 9ą to sytuacje, w których znaczenie zasadnicze ma szybkość podjęcia decy^L
Pytania do dyskusji
1. Jakie czynniki determinują styl kierowania?
2, Jakie czyrmOó wpływają na skuteczność stylu kierowania'
•St Mor e > ■■ a. » 4*
laaSmSm Mm,