1999020182

(31) KLIMATOLOGIA OBSZARU BAŁTYCKIEGO 93

Podobne zjawisko występuje także w zatoce fińskiej, gdzie brzeg fiński ma więcej śniegu niż estoński:

	brzeg fiński	brzeg estoński
	ma	ma
w styczniu	29 cm	8 cm
w lutym	r>. OO	15 „
w marcu	59 „	15 „
w kwietniu	L>0 OO	4 „

a więc różnice są jeszcze jaskrawsze.

W niniejszej skali widzimy efekt ten np. na północnym brzegu Ładogi, który ma średnio 80 cm, podczas gdy południowy tylko 40 cm. Na południowych brzegach Bałtyku leży pokrywa śnieżna nie w każdą zimę, średnio przez 30 dni.

Liczba dni ze śniegiem wynosi średnio:

około

9?

30

40

50

00

80 i więcej.

na wyspach Danii

nad Bałtykiem zachodnim

nad Szwecją południową

na wysokości Stockholm—Helsingfors

w Szwecji północnej

Na obszarach przylegających do Bałtyku można także obserwować pochód zimy w zamarzaniu rzek i jezior. Impuls do zamarzania wychodzi z ustalającego się jesienią antycyklonu lapońskiego. W Laponii średnią datą zamarzania rzek jest l.X., w Szwecji północnej l.XI, ku południu postępuje zamarzanie izochronami poprzecznymi do półwyspu Skandynawskiego, w Norrlandzie i Finlandii południowej wypada zamarzanie 15.XI, na linii Stockholm—Helsinki 20.XI, w Skandii o.XII. na wybrzeżu niemieckim i polskim około 15.XII.

Odmarzanie trwa w sumie nieco dłużej. Rzeki pomorzą południowego Bałtyku niezawsze i na krótko bywają skute lodem, uwalniając się od niego około 16.111, na południu Skandynawii datą tą jest l.IV, na linii Gotland—Ryga 10.IV, Stockholm—Tallinn l.V, Norrland—Finlandia środkowa 29.V, po czym izochrona odmarzania wyciąga się w kierunku południe-północ i zbliża się ku górom Skandynawskim, gdzie górne biegi rzek odmarzają dopiero w połowie czerwca.