94280201 djvu

182 N. CYBULSKI

Podobne zmiany występują także i między biegunami prądu stałego, jednak dla oznaczenia tych zmian nie możemy zastosować prądu indukcyjnego z powodu, że przez wprowadzenie elektrod indukcyjnych i włączenie cewki indukcyjnej wprowadzamy cały nowy przewodnik o mniejszym oporze, niż opór nerwu, dzięki czemu prąd stały może się rozgałęziać i przez to doświadczenie komplikować. Do oznaczenia więc pobudliwości w tern miejscu możemy się posługiwać podrażnieniem mechanicznem lub chemicznem, np. używając kropli rozczynu soli o pewnem zgęszczeniu, albo też rozbrojeniami kondensatora. Te sposoby podrażnienia również dowodzą, że pobudliwość w okolicy bieguna ujemnego z początku wzrasta, w okolicy dodatniego się obniża, następnie obniża się także przy silnym prądzie i w okolicy bieguna ujemnego. Zmiany w pobudliwości występują najwybitniej, jednak tylko obok samych biegunów. W miarę, jak się od nich odsuwamy, zmiana ta staje się coraz mniejszą, w przestrzeni więc między biegunowej znajdziemy w środku miejsce, w którem zmiana w pobudliwości zupełnie nie istnieje (rycina 63—i). Jednem słowem znajdziemy punkt obojętny, w którym pobudliwość nerwu nie zostaje zmienioną.

Obok zmian w pobudliwości, pod wpływem prądu stałego zachodzą także zmiany, jak widzieliśmy wyżej, w przewodnictwie nerwów, również zmieniają się ich własności elektryczne, lecz o tych będzie mowa niżej. Zmianom t}^ym pod wpływem prądu stałego w nerwach du Bois-Reymond nadał nazwę stanu elektrotoni-cznego; okolicę bieguna dodatniego nazwał anelektrotonem^ okolicę zaś bieguna ujemnego katelektrotonem.

Badając zmiany w pobudliwości nerwów przy rozmaitych si łach prądu, możemy się przekonać, że tak analektroton, jak kate-lektroton również się zmieniają Przy słabych prądach, jakkolwiek stopień zmiany wogóle jest nieznaczny, zakres katelektrotonu w stosunku do zakresu anelektrotonu jest większy i wskutek tego punkt obojętny leży bliżej bieguna dodatniego. Przy prądach średnich zakres katelektrotonu i anelektrotonu sąjirawie równe, lecz stopień zmiany jest większy, punkt obojętny leży prawie w środku. Prz^ prądach zaś silnych zwiększa się znacznie zakres anelektrotonu i punkt obojętny przybliża się do bieguna ujemnego (ryc. 64 x_l — x.₂ — x_s). Przytem zmiana w pobudliwości nerwu może być tak znaczna, że cząsteczki nerwu w okolicy bieguna dodatniego tracą nie-tylko pobudliwość, lecz także i zdolność przewodzenia stanu czyn-