94280401 djvu

184 X. CYBULSKI

czy my tern, że prąd, wchodząc u bieguna dodatniego ('rycina 6b), nie przebiega wyłącznie tylko przez nerw, lecz tuż pod elektrodą rozgałęzia się w obie strony, w niektórych miejscach przechodzi przez nerw poprzecznie lub skośnie i tylko pewna część prądu przechodzi wzdłuż nerwu. Wskutek tego, że część prądu opuszcza nerw zaraz po wejściu do niego, w miejscach tych powstaje stan katelektrotoniczny; tak samo obok bieguna ujemnego w miejscach, gdzie prąd wchodzi, powstaje stan anelektrotoniczny, lak. że w nerwie otoczonym tkanką, która może służyć jako przewodnik dla prądu stałego, może i.y jako regułę przyjąć, że z obu stron bieguna ujemnego powstają zmiany anelektrotoniczne, z obu zaś stron bieguna dodatniego katelektrotoniczne. Zmiany jednak w okolicy mię-dzybiegunowej występują o wiele mniej wybitnie, aniżeli na zewnątrz

Schematyczne przedstawienie przebiegu prądu stałego przez nerw, leżący pod skórą wśród tkanek. A — anoda, C — katoda.

od biegunów prądu stałego. Jeżeli odległość elektrod jest bardzo znaczna, tak, że nerwu, jako przewodnika, nie potrzebujemy brać w rachubę, wtedy obok każdego bieguna powstają 2 stany elektro-toniczne przeciwne, lecz prawie sobie równe. Przy uwzględnieniu tej okoliczności zjawiska obserwowane na nerwach człowieka odpowiadają w zupełności prawom elektrotonicznym, które zostały wykazane dla nerwów wyciętych.

Obserwacya działania prądu stałego na nerwy dośrodkowe jest wogóle trudniejsza, aniżeli w nerwach ruchowych. W tym przypadku zmiany w pobudliwości nerwów czuciowych możemy oznaczać albo na podstawie czuć, które powstają wskutek podrażnienia nerwów, co oczywiście byłoby rzeczą możliwą tylko u człowieka, albo na podstawie odruchów u zwierząt. Rzeczywiście, jeżeli zadrażnimy nerw czuciowy i oznaczymy siłę prądu indukcyjnego, który jest