164 N. CYBULSKI
bników młodych odległości te są znacznie mniejsze, jak również w nerwach cienkich zwykle są mniejsze, niż w nerwach grubych. Między każdą parą przewężeń mniej więcej w środku pod osłonką Schwanna znajdujen^ także jądro, zwykle otoczone pewną ilością protoplazmy. Wskutek układu protoplazmy jądro wraz z nią posiada na podłużnych przekrojach lub w nerwach wyosobnionych kształt wrzecionowaty, na poprzecznych — kształt półksiężyca. Azotan srebrowy, działając na świeże włókna nerwowe, zostaje w owych przewężeniach Ranvierowskich odtleniony i tworzy t. zw. krzyże Ran-yierowskie, które świadczą, że w tych miejscach osłonka Schwanna jednego odcinka zostaje sklejona zapomocą substancyi kitowej z osłonką odcinka drugiego. Całą więc przestrzeń między jednem przewężeniem a drugiem, uważamy obecnie jako jedną komórkę, w której osłonka Schwanna jest osłonką zewnętrzną, jądro, proto-plazma i myelina jej treścią. Włókno osiowe nie należy do składu tej komórki i zwykle bez przerwy ciągnie się od komórki nerwowej w rdzeniu lub innem miejscu położonej, aż do zakończeń obwodowych. Nadto w samej osłonce rdzennej znajdujemy w pewnych miejscach lejkowate przerwy, które noszą nazwę przerw Schmidt-Lantermanna. W przerwach tych znajdujemy również albo przeźroczystą treść odmiennej natury, niż myelina, albo nawet mniej lub więcej ziarnistą protoplazmę.
Prócz włókien rdzennych i bezrdzennych znajdujemy jeszcze także na obwodzie i w środkowym układzie nerwowym, jjmianowi-cie w t. zw. szarej substancyi mózgu i rdzenia włókna nerwowe, złożone tylko z jednego włókna osiowego, czyli włókna nagie.
Najgłówniejszą więc składową częścią nerwu oczywiście musi być włókno osiowe; wszystkie inne części składowe są tylko częściami dodatkowemi.
Samo włókno osiowe jest także tworem złożonyrm z daleko cieńszych włókienek. od liczby których zależy jego grubość; w grubych włóknach nerwowych włókienek takich może być bardzo dużo. podczas gdy w cienkich zaledwie kilka, a w zakończeniach nerwowych możemy znajdować nawet i jedno włókieneczko. Ten skład włókna osiowego z włókienek może być bardzo łatwo uwidoczniony, jeżeli nerw przed włożeniem do kwasu nadosmowego przemyjemy rozczynem soli. zanurzymy do azotanu srebrowego na krótki czas. po ponownem przemyciu wodą wkładamy go do kwasu nadosmowego i w ten sposób ustalamy.