42188 skanuj0002 (694)

Są chwile, gdy gotuje się we mnie kosmiczna nienawiść do ■ szystkich „agentów” innego świata, tak że poddawałbym ich liesłychanym mękom, aby ocalić świat pozorów. Mam jakieś nieodparte, tajemne i bolesne przeświadczenie, że gdybym ży' śród świętych, chowałbym sztylet za pazuchą; czemu ni znać, że sprawiłaby mi rozkosz Noc Świętego Bartłomiej śród aniołów? Nie przeląkłbym się nawet widokiem krwt ‘oczonej z serca świętej. Wszystkich tych propagatoró dezercji ze świata powiesiłbym za języki, a potem wrzucił do olebki z lilii. Nie bylibyśmy na tyle roztropni, by w zarodku zdusić wszelkie nadprzyrodzone ciągoty i na wieki zamknąć okna serca otwarte na inny świat? Nie ma rozkoszy bardziej gorzkiej i urzeczenia bardziej rozdzierającego niż naszą- słabość do niego. To jakby desperacka miłość, w której grzebiemy nasze płomienie i Izy, i zstępujemy w noce, aby koić się mrokiem. Kto odkrył fascynujące przekleństwo innych widnokręgów, ten nie chce już ograniczać się tylko do ijieba: poświęca świat i w ogóle wszystko dla wzniosłych ęszustw odwiecznego lazuru: