30824 SNC00219

Art. 7* ^Ułła— o gospodarek 3

procentowych w uchwale gminy powinno dotyczyć generalnie wszystkich nicni-chomości stanowiących własność gminy; np. podwyższenie uchwałą rady gminy stawki opłaty ponad 3% w stosunku do jednego wskazanego w uchwale podmiotu, stanowi naruszenie zasady równości wszystkich podmiotów wobec prawa i jest niezgodne z przepisami Konstytucji (wyrok NSA z dnia 17 lutego 1993 r., SA Gd 1836/92, ONSA 1993, nr 3, poz. 78).

2. Uchwała rady gminy w sprawie podwyższenia opłaty rocznej za nieruchomości gruntowe, o których mowa w art. 72 ust. 2 pkt 5, tj. „za pozostałe nieruchomości gruntowe”, do których ma zastosowanie stawka procentowa w wysokości 3%, wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, jeżeli nie przewiduje wyraźnie terminu późniejszego. Uchwałę należy ogłosić przez rozplakatowanie obwieszczeń w miejscach publicznych lub w inny sposób miejscowo przyjęty, a także przez ogłoszenie w lokalnej prasie (art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym).

Akty prawa miejscowego powiatu stanowi rada powiatu w formie uchwały, jeżeli ustawa upoważniająca do wydania aktu nie stanowi inaczej. Akty prawa miejscowego powiatu ogłasza się w wojewódzkim dzienniku urzędowym. Dzień wydania dziennika jest dniem ogłoszenia aktu. Akty prawa miejscowego wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ich ogłoszenia, chyba że ustawa lub przepis powiatowy stanowi inaczej (art. 43 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r.

0    samorządzie powiatowym — Dz.U. Nr 91, poz. 578).

Uchwały sejmiku województwa wchodzą w życie z dniem ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym, jeżeli przepisy odrębne lub akty prawa miejscowego nie przewidują wyraźnie terminu późniejszego (art. 89 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa — Dz.U. Nr 91, poz. 576). Zarządzenie wojewody jest aktem prawa miejscowego i podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym. Dzień wydania dziennika jest dniem ogłoszenia aktu. Akty prawa miejscowego wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, chyba że ustawa lub sam przepis prawa miejscowego przewiduje termin późniejszy (art 42 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej w województwie — jedn. tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 80, poz. 872).

X Art. 76 ust. 2 ustala, że z opłat rocznych zwolnieni są tylko ci użytkownicy wieczyści, którzy dokonali wpłat za cały okres użytkowania wieczystego pod rządami przepisów przewidujących taką możliwość. Możliwość jednorazowego wniesienia opłaty dawały przepisy uchwały nr 101 Rady Ministrów z dnia 21 maja 1976 r. w sprawie opłat za użytkowanie wieczyste terenów w miastach

1    osiedlach. Od wejścia w życie ustawy z 1985 r., tj. po dniu 31 grudnia 1985 r. nie istniała już prawna możliwość regulowania opłat za użytkowanie wieczyste w formie jednorazowej zapłaty za cały okres trwania tego prawa. Przepisem tym nic są objęci użytkownicy wieczyści, którzy z własnej inicjatywy dokonali zapłaty. nawet jeżeli została ona przyjęta bez jakichkolwiek zastrzeżeń przez wfaacicieła gruntu. Nawet zgoda właściciela na dokonanie jednorazowej zapłaty

pozostaje bez wpływu na obowiązek wnoszenia opłat rocznych. Przepisy normujące zasady i tryb ustalania opłat za użytkowanie wieczyste mają charakter norm bezwzględnie obowiązujących, co oznacza, że strony stosunku cywilnoprawnego nie mogą tych kwestii regulować odmiennie.

4.    Pod rządem ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach brak było przepisu, który przewidywałby możliwość wniesienia opłaty rocznej jednorazowo za okres krótszy niż czas trwania użytkowania wieczystego. Pomimo tego taki sposób uiszczania opłaty rocznej był w praktyce stosowany. Z tego względu w ust. 2 art. 76 użyto sformułowania: „użytkownicy wieczyści, którzy (...) na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. (...) wnieśli opłaty roczne za okres krótszy niż czas trwania użytkowania wieczystego, wnoszą opłaty roczne po upływie tego okresu”. Celowo nie użyto formuły „wnieśli opłaty roczne zgodnie z obowiązującymi przepisami”, gdyż takich przepisów w okresie obowiązywania ustawy z 1961 r. nie było. Prowadzi to do wniosku, że zarówno pod rządem ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, jak i ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ustawodawca usankcjonował przypadki wnoszenia jednorazowo opłaty rocznej za okres krótszy, niż czas trwania użytkowania wieczystego, przyjmując, że opłaty w taki sposób uiszczone uzasadniają obowiązek płacenia dalszych opłat rocznych, po upływie okresu, za który opłatę jednorazowo uiszczono. Obowiązek uiszczania opłat za użytkowanie wieczyste powstaje z dniem 1 stycznia następującego po roku, do którego uiszczono opłatę z góry.

5.    Użytkownicy wieczyści, którzy wnieśli jednorazowo opłaty roczne za cały okres użytkowania wieczystego, uczestniczą w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej przez wnoszenie na rzecz gminy opłat adiaccnckich (art. 144 ust. 2).

Aktualizowania opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej

Art. 77.1. Wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej może być aktualizowana* nie częściej niż raz w roku, jeżeli wartość lej nieruchomości ulegnie zmianie. Z zastrzeżeniem ust. 2, zaktualizowaną opłatę roczną ustala się, przy zastosowaniu dotychczasowej stawki procentowej, od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji opłaty.

2.    Jeżeli wartość nieruchomości gruntowej na dzień aktualizacji opłaty rocznej byłaby niższa niż ustalona w drodze przetargu cena tej nieruchomości w dniu oddania jej w użytkowanie wieczyste, aktualizacji ule dokonuje się.

3.    Aktualizacji opłaty rocznej dokonuje się s urzędu albo aa wniosek użytkownika wieczystego nieruchomości gruntowej, aa podstawie wartości nieruchomości gruntowej okraś-loacj przez rzeczoznawcę majątkowego.