i&Hó-
I) był it\vie
*fano [opokach, e le-god-iową, cymi Pora cami owej kon-jętek kiew łcego obie
7 się n na :owo, jzane
4. Konstrukcje wiążby dla przestrzeni połaciowej A. ioiĄzar pełny; B. wiązar niepełny; C. przekrój podłużny (dołem usztywnienie wzdłużne); D. aksonometria (oprać, autora)
■) podpory
!.C,7 )lcÓW oraz zeja” ńosa-■zybi-v na-j na-
posób
(poła-jej w
prze-
vyko-
Uużne
arach-
a-
| rana*
Składały się one ze słupa (wieszaka) zawieszonego na krokwiach w kalenicy oraz były oparte na odpowiednich zastrzałach wczo-powanych w płatwie stopowe.
Sama rama wzdłużna (przebiegając przez 9 wiązarów) składała się z podwaliny i ocze-pu połączonych z wieszakami oraz z dwóch słupów środkowych i dwóch par zastrzałów w formie „krzyży św. Andrzeja”.
Rama ta dodatkowo była zawieszona na dwóch wiązarach pełnych przez oparcie oczepu na rozporach.
Konstrukcja w przestrzeni szczytowej (II. 10) swym zasięgiem obejmowała linie zewnętrzne szczytów trójosiowych i składała się z:
a) wiązarów pełnych szczytowych,
b) ram wzdłużnych szczytowych „zawieszonych” na wymienionych wiązarach pełnych,
c) wiązarów półpełnych szczytowych, opierających się jedną stroną na ramach wzdłużnych,
d) wiązarów niepełnych.
Wiązar pełny szczytowy powtarzał się po obydwu stronach zewnętrznych każdego szczytu trójosiowego. (IZ. 10). Różnił się od wiązara pełnego połaciowego wprowadzeniem dodatkowo słupa (wieszaka) w ok. Vi rozpiętości. Wieszak ten był podparty parą zastrzałów spoczywających na jętce oraz dodatkowo zawieszony na tej ostatniej i na rozporze. Pierwsza jętka była przedłużona do ściany szczytu trójosiowego. Na wiesza
li