51011 Obraz9 (41)

ograniczono krzyżowanie się sieci z liniami kolejowymi oraz ciekami wodnymi. Sieć magistralna nie przebiega pod terenami zieleni i cmentarzy co eliminuje szereg problemów związanych z dewastacją terenu podczas budowy wodociągu oraz jego ewentualną awarią. Sieć przecina kilkakrotnie ciek wodny wyłącznie w miejscu gdzie zlokalizowane są mosty, co również jest korzystne, ponieważ nie ma potrzeby wznoszenia dodatkowych konstrukcji nośnych. Ponadto większość odcinków jest w pełni wykorzystanych ponieważ po obu stronach odbywa się rozbiór wody przez sieć rozdzielczą. Zgodnie z zaleceniami prowadzącego zaprojektowano 4 pierścienie oraz cztery odgałęzienia - dwa do celów zaopatrzenia ludności i przemysłu; 1 odcinek łączący węzeł 3 ze zbiornikiem oraz 1 łączący ujęcie z węzłem 1.Przebieg sieci przedstawiony jest na Rysunku 1.

Zbiornik zapasowo wyrównawczy umiejscowiono w centrum miasta, na wzgórzu o rzędnych terenu ok. 54 m.n.p.m. Wykorzystano wzgórze na kawałku terenu zieleni nieurządzonej które znajduje się pośrodku osiedli mieszkaniowych. Rozwiązanie to było korzystne ze względów zarówno hydraulicznych jak i stosunkowo ekonomiczne - nie wymagało prowadzenia długich przewodów tranzytowych poza miasto.

Ujęcie wody powierzchniowej oraz stację uzdatniania usytuowano w części północno centralnej, na terenie przy rzece, który na planie zagospodarowania przestrzennego był oznaczony jako teren zakładu wodociągów i kanalizacji.

1.7.4 Wyznaczanie wydatków odcinkowych i węzłowych

Po wytrasowaniu sieci i umiejscowieniu węzłów obszar zaopatrywania podzielono na poletka ciążenia metodą dwusiecznych. Sieczne wyznaczają granicę obszaru zaopatrywanego z danego odcinka. Oprócz granic wyznaczanych przez sieczne uwzględniono również granice naturalne i terenowe. Stanowiły je gównie linie cieków wodnych oraz pasy i tereny zieleni. Granicą była też obwiednia terenu kolejowego. Uwzględnienie tego rodzaju przeszkód było konieczne ponieważ niemożliwe jest prowadzenie sieci rozdzielczej np. przez tereny zielone lub cieki wodne.

Po wyznaczeniu poletek ciążenia wyznaczono ich powierzchnię. Następnie znając klasę wyposażenia sanitarnego oraz gęstość zaludnienia obliczono liczbę ludności na danym poletku. Układ poletek oraz zagospodarowanie przestrzenne przedstawia Rysunek 2.

Dzieląc zużycie wody w godzinie maksymalnego i minimalnego rozbioru przez łączną liczbę mieszkańców otrzymano zużycie wody przez jednego mieszkańca w tych dwóch sytuacjach wyrażone w [1/s]. Dla rozbioru maksymalnego było to 0,00442 [1/Mks], natomiast dla rozbioru minimalnego 0,001435 [l/Mks]Mnożąc tą wartość przez liczbę mieszkańców danego

16