52991 skanuj0009

Nieco później powstało megalopolis na zachodnim wybrzeżu Stanów /Jd| czonych oraz nad Wielkimi Jeziorami - na pograniczu USA i Kanady, a lakłT ponii, łączące aglomeracje Tokio, Jokohamy, Kawasaki, Osaki, Kioto, Kobe I Obecnie zespół miejski typu megalopolis tworzy się w Europie ZachodnloH Trwający ponad 100 lat rozwój zespołów miejskich w krajach wysoko roi tych doprowadził do „ściągnięcia" z terenów wiejskich całego nadmiaru cłlyj czej. Obecnie obserwujemy faktyczny zanik migracji ludności wiejskiej do w|l aglomeracji, w czego efekcie liczba ich mieszkańców utrzymuje się na sUilyj ziomie lub nieznacznie rośnie.

Kryzys śródmieścia

Długotrwały proces koncentrowania gospodarki i ludności w zespołlchfl skich doprowadził do całkowitej degradacji środowiska na tych obszarach jawienia się licznych patologii i wzrostu przestępczości, a także wzrostu Ceni i kosztów utrzymania, przeciążenia infrastruktury technicznej i wielu innycll|ii liwości życia. Spowodowało to m.in. proces przenoszenia zakładów przemy«_ poza centrum aglomeracji, a w ślad za nim przemieszczanie się ludności W oli| zespołu. Dekoncentracja przemysłu (zwana też degłomeracją) i usług zapnij wała tzw. kryzys śródmieścia, obserwowany dziś we wszystkich wielkich nil krajów wysoko rozwiniętych.

Najbardziej widocznym przejawem kryzysu śródmieścia jest ucieczka / (■ zamożnych mieszkańców. Bardzo duże uciążliwości życia w centrum mini nocześnie możliwość szybkiego dotarcia do śródmieścia dzięki dobrze rofcvfl komunikacji zadecydowały o przenoszeniu się ludności o wysokich dochfl na obszary podmiejskie. W efekcie spadała liczba mieszkańców głównego || zespołu, np. w latach 1970-2000 liczba mieszkańców Nowego Jorku I z 11,6 min do 8,0 min, Los Angeles z 7,0 min do 3,7 min, Chicago z 6,8 2,7 min. Napływ zamożnej ludności na tereny stref podmiejskich powodow J kształcenia podmieiskicITWśi w przedmieścia, tzw. suburbia. ^óćzątkówoMj ten zachodził w bezpośrednim sąsiedztwie miasta, później na obszarach o(| szych od centrum.

Miasto	Państwo		Ludność zespołu miejskiego w min J
		1950	1970	1990	2000
Nowy Jork	' USA	12,3	16,2	16,2	16,6
Los Angeles	USA .	4,0	8,4	11,9	13,1
Paryż	Francja	5,4	8,3	8,5	9,6
Chicago	USA	4,9	6,7	7,0	7,3 |
Londyn	Wielka Brytania	8,7	8,6	7,4	7,1

•i tli

lliij

li

d

•ii

Tab. 12. Rozwój ludnościowy zespołów miejskich w krajach wysoko rozwiniętych w lifl 1950-2005

Źródło: Opracowanie własne na podstawie Roczników Statystyki Międzynarodowej I Ro« /nlkrtw Statystycznych GUS z różnych lat

kim». nrj ludności / centrum mi.isla powoduje p<iglębunir się kiy/y 11 i >. icjc sly Uik di.iiir,'», /o w <• bo>4«ily<h mieszkańców doceń-o ili kw.il i fi ku<j«i< li /.iwt><l<»wy< li i niskim statusie -.)>«> igtiijnj^ii /nyin! Nalcześdel sa lo nowi Imigranci, np. w Stanach Ziednoc/o-Bwiii i AiiiMmcryk.mic*. Wśród tej ubogiej ludności panuje duże bezrobo* sit- do wzrostu odsetka rodzin żyjących poniżej poziomu ubó-y^kwiMu |i postępuje degradacja zabudowy mieszkaniowej i pogłębia się ^■Igyiiłklch sferach życia.

mń\\ pi /\ kładem miasta przeżywającego kryzys śródmieścia jest Buffalo. H|() |<)*)() drastycznie zmniejszyła się liczba jego mieszkańców, w tym ^■Uli I Idalej, Równocześnie do miasta napłynęła ludność kolorowa, któ-B||ę głównie w centrum miasta, tworząc tzw. „czarne getto". Obszar tej |||ył«|.H sir powiększał - obecnie zajmuje ponad 30% ogólnej powierzchni iVtMl*u a* lochody ludności tutaj mieszkającej generalnie są niskie, syste-I fwM* sz ala się powierzchnia obszarów ubóstwa, początkowo tylko w ob-tytimn Melin, później również poza jego granicami. Obecnie tereny te sta-Ju s. ogólnej powierzchni miasta.

kpoliM /rństwa Buffalo, spowodowane „wymianą" bogatych miesz-■ IlliłnoM ubogą, pogłębiał kryzys jego dzielnic centralnych. Kryzys ten storę ekonomiczną i społeczną życia, jak i degradację zabudowy (yt hnk /ńej oraz recesję gospodarczą całego miasta.

/)eiluo< /onych wyludnianie się centralnych obszarów wielkich liiniyin postępujący ich upadek, zahamowano w latach 80. XX wieku. pHH w tym t Hu prosty środek -^zrewitalizowano śródmieścia, czyli je_ ^^^tfUdłUlhWtinu W i»n._i^>Qg6h rpntrum stało się ponfewnie atrak-^mieszkania dla zamożnej ludności. Rozpoczął sie proces po-(jródmieśria. szcyególpie ludzi w starszym wiekuTdla których" B||r;t|iiiu są /byt uciążliwe^

■Mi je il/InlhU centralnych od kilku lat prowadzi się także w wielkich ■t jiki h euiopejskk h.

' Milii końcowe H synteza

■flttpgii zjawisko kryzysu I Wyli i'ii|r na terenach ze-pWl h Majów wysoko rozwi-

Billi i ' podaj przykłady " " wlMlI/tu jl dzielnic cen-

ijł i>y w mieście, w którym llib jinlnJonym najbliżej Rjlijllt zamieszkania, za-IPtku kryzysu śródmieścia, litly lin nenie lub brak

1.    Wielkość poszczególnych miast w ze* spole miejskim decyduje o jego typie.

2.    Charakterystyczną cechą wielkich aglomeracji w krajach wysoko rozwiniętych jest ucieczka zamożnych mieszkańców z centrum na obszary podmiejskie.

3.    W krajach wysoko rozwiniętych obecnie tworzą się supermiasta, czyli megalopolis.

4.    „Kryzys śródmieścia" pogłębia się w wyniku napływu do centrum miasta ubogiej ludności.

75