53009 margul (10) []

faworyty Kajkeji, drugiej małżonki władcy. Wstrętna krcati trafiła tak podjudzić swoją panią, a ta z kolei Kajkeji, że t_a M wymogła na Dasiarathrzc, iż na następcę tronu wyznaczył jtj \ Bharaię. Żeby zaś pokrzywdzony syn pierworodny nic dopom/A sprawiedliwości i nie krzywdził młodszego, niesłusznie upr&yJjj'jlj winego brata, ojciec wygnał Ramę z granic swego królestwa naście lat.    ^

Musiał tedy uchodzić bóg Wisznu zc swoją wierną Sitą i b_ra. Labzm&ną. dobrowolnie towarzyszącymi nieszczęśnikowi pozb^ nemu nie tylko korony, ale i ziemi ojczystej. Wybrał sobię na$4* nienie pustynny kraj Dandaka, rozciągnięty między rzekami Jai^ i Godawari. Niedługo potem zjawił się na pustkowiu zmęczony J? Bharata i podzielił się 2 braćmi smutną wieścią o śmierci ojca. tyjJJ szony ciężkimi warunkami życia swych bliskich oświadczył, że re*J nujc z tronu, byle tylko Rama z Sitą i Lakszmaną powrócili do AjoJ hii. Po pojedynku szlachetności ustalono, żc Bharata będzie panoJ jako regent, a sandały Ramy będą oznaczać, że prawowity włafe jest nieobecny.

Tak upłynęło dziesięć lat początkowo przymusowego, a potem do. browolnego.wygnania. Pewnego razu nadbrzeża rzeki Godawari n*. wiedziły rakszasy. tuż w pobliżu pustelni synów Dasiarathy. Siostrą H władcy Rawany dostrzegła na pustyni niecodziennych mieszkaj ców i na widok Ramy serce jej zabiło gwałtownie. Zakochała się * awatarze Wisznu z namiętnością dcmonicy. a gdy Rama oświadczył jej wprost: „Kocham swą wierną Sitę i poza nią nie widzę innych ko-biel", płomień pożądania przemieniła w nienawiść do wybranki serca tegp. który ją odtrącił. Rzuciła się nagle na Silę i trzeba było przytomności umysłu Lakszmany, aby obronić szwagierkę i odstraszyć demo-nicę. W ręku obrońcy pozostały uszy i nos siostry Rawany.

Oszpecona napastnica podburzyła najpierw jednego ze swych bn-d. | gdy jego interwencja nie przyniosła rezultatu, pobiegła jak szalona do Rawany i oczarowała go tak opowieścią o Sicie, że król Lanki zapłonął pożądaniem do żony wygnanego królewicza. Właśnie Rama oddawał się pobożnym rozmyślaniom, gdy pewien nicznajoną pustelnik (a był to wspólnik Rawany, Mariczha) wezwał Sitę na bok. na chwilkę rozmowy. Było to miejsce lądowania wozu powietrznego, którym przyleciał Rawana, aby uprowadzić Sitę na Lankę, utożs* mianą później, raczej niesłusznie, z Cejlonem. Do czasu wolał nie pokazywać się Sicie, aby nie odstraszyć jej swym szpetnym wyglądem. Teraz już się z niczym nie liczył. Po kilku chwilach napowietrz-

j jizdy wylądował na wyspie Lanka. Tu Sita oparła się stanowczo Wilgom Rawany, starającego się olśnić ją przepychem swego dworu fji ten sposób pozyskać jej względy. Za karę została uwięziona w Lge pod strażą demonie; nad biedną więźniarką zawisła groźba, że &)j w ciągu roku nie zdecyduje się poślubić króla Lanki, zostanie Łykana na kawałki i podana władcy na śniadanie.

"tymczasem zaroiło się na pustynnym odludziu. Dwaj osamotnieni ucięta szukali nieszczęsnej Sity długo i bezskutecznie. Tylko echo ^wiadalo na wołanie: „Sito, Sito, gdzie jesteś?" Nie pomogły jtyklc środki, trzeba było sięgnąć do magii. Potwór Kabandha w przedśmiertnym olśnieniu dał im zbawienną radę. Niech udadzą się po pomoc do stworzeń, które przewyższają ludzi w zwinności i szyb-}'0Ści działania. Tymi stworzeniami są małpy, a ich król zwie się Su-*riwa. Właśnie małpi król stara się odzyskać utraconą władzę. Jeżeli jylko pomóc mu w kłopotach politycznych, to z wdzięczności potrafi pi pewno odnaleźć nieszczęsną Sitę.

Zręczność małpiego rodu nie zawiodła. Na czele wyprawy przeciw królowi Lanki postawił Sugriwa swego obrotnego ministra i dzielne* •0 generała Hanumana. Małpiokształtny minister stal się odtąd jedną i najpopularniejszych postaci mitologii indyjskiej. I nic tak nie dziwi przybysza z obcych stron, jak właśnie liczne portrety malpy-•Hanumana w świętych przybytkach Indii. Hanuman zasłużył sobie na wdzięczność Wisznu-Ramy i na cześć Hindusów. Rozesłał na wszystkie świata strony swoich gibkich i sprytnych podkomendnych. Małpy dzięki umiejętności nieprawdopodobnie długich skoków i sztuce poruszania się w powietrzu ułatwiły mu wykrycie Sity. Powstał kłopot z przedostaniem się na wyspę, jaką była Lanka. Tu okazały się przydatne zdolności inżynieryjno-wodne małp. Pizy współprac) niedźwiedzi zbudowały most przez cieśninę pomiędzy Indiami 1 Lanką. Teraz atak małp i synów Dasiarathy doprowadził do pokonania Rawany i odbicia Sity. Ślady małpiego mostu można i teraz oglądać w postaci wielu drobnych wysp wyciągniętych w linię w cieśninie Palk (Most Adama).

Straszny był pojedynek Ramy z Rawana, znieważonego małżonka z uwodzicielem. Każda z dziesięciu głów demona ucięta strzałą Ramy natychmiast odrastała. Dopiero strzała Brahmy przebiła serce wroga, wyszła przez plecy, wbiła się w ziemię, a wreszcie powróciła do kołczana. Obrzęd pogrzebowy potwora odbył się jednak z zachowaniem wszelkich honorów. Uwzględniono to, że Rawana. chociaż wódz demonów rakszasów, był jednak po mieczu braminem, znał