54043 IMG 38 (7)

154

155

154

155

--.._v —mwuinki jesi opracowanie pęnu przedstawiających wzrost wysokości średniej lub górnej drzewostanu. Dalej wy ^ie ra się określoną liczbę krzywych wzrostu wysokości, a każdej krzywej będzie odpowiadała odrębna tabela klasy bonitacji siedliska.

W tablicach zasobności zestawionych przez Szymkiewicza, w których dla sos* ny znajthjje się 6 krzywych wzrostu wysokości (6 klas bonitacji siedliska), średnia wysokość drzewostanu w wieku 100 lat ró~......

:~T^{4 m Db klasy} bonitacji la

i spada do 12.5 mdła klasy V.

be kn '^X>WK^ZyCh °^pracowaniach tablice zasobności

l tak tablice    ^{a lakżc} inną symbolikę dla klas bonitacji siedliska,

ta 12 kia*. rut ’ , “'Hy stosowane w b. NRD i b. Czechosłowacu zawiera-- H * * x    _co 2 *

zasobności dU    ^wy«*ość średnią drzewostanu w wieku 100 lat Tablice

... »««cma opracowane — *------- • "

się między kolejnymi bonitacjami wynosi ona 32 m, dla klasy I - 28 m

u _k(6re noszą nazwę klas bonitacji siedliska. Dla sosny tablice Schwapp*. mi, 5 klas bonitacji siedliska, a w zestawie opracowanym przez Szyn***^ datkową klasę la (tab. 37).

Klasę bonitacji siedliska według tablic zestawionych przez Szymkiewicz _p, śla się dla poszczególnych gatunków na podstawie wieku i średniej wy«*_oł> wostanu Przeprowadza się to w ten sposób, że dla danego gatunku i w,eku _Wukj^Łt takiej tabeli, dla której występuje największa zgodność średniej wysokości dr**, sianu z wysokością zawartą w odpowiedniej tabeli klasy bonitacji siedliska

Stosowanie średniej wysokości drzewostanu do określania klasy bonitacji 1*4. liska jest oceniane krytycznie przez wielu specjalistów zajmujących się problemy ką budowy tablic zasobności. Wynika to stąd. że średnia wysokość drzewostanu u-leży od nasilenia zabiegów pielęgnacyjnych (Assamann 1968). Powstały więc propozycje określania klasy bonitacji siedliska na podstawie wieku i wysokości gón*j drzewostanu. Z wielu definicji wysokości górnej drzewostanu na szczególną uwagę zasługuje propozycja Assmanna (1968), która określa wysokość gómą jako średni* wysokość 100 najgrubszych drzew przypadających na 1 ha. Na tak zdefiniowanej wysokości górnej i wieku drzewostanu oparte są tablice dla drzewostanów świerkowych opracowane przez Asamanna i Franza (1963). Na wysokości górnej, z możliwością wykorzystania wysokości średniej, oparte są tablice zasobności dla drzewostanów sosnowych opracowane przez Lembcke. Knappa i Dittmara (1975); Halaja.

^R w p ?^{9) Hahja}'^Panka'^{Pctnsa (1981); ftch4ka} 0981).

Polsce opracowano tablice zasobności dla sosny, zgodnie z którymi klasę

^a ^ ^

°y ^tajduic sic 6    “^stawionych przez Szymkiewicza, w których dla sos-

h wzrostu wysokości

^w,e*> 100 lat różni

zawierają na ogół większą licz-

¹    loT«’“Ti '    "klas bo-

'wrutac,, odpowiada wymość, " ^{do 40} m w odstopmowaniu co 2 m

ysokośc, górnej drzewostanu w wieku 100 lat.    ^Symbo1

między sumarys-.—..

homa (1904) W myśl tzw. prawa t.cm.o„_w. ____

płowych, określonej średniej wysokość, drzewostanu odpowiada ,

oedliska. taka sama miąższość drzewostanu Gchrhardt (1909,    , '^C 00

^chhoma- na drzewostany sosnowe . świerkowe. dodając że dotvc7v™ ^u° miąższości drzewostanu, ale również i sumarycznej produkc,, Dalsz,    °

kazały, że zależność między sumaryczną produkcją, średnią iy^ośckdE^

„u ma jedynie charakter statystyczny, niemme, badania te me podwa*vłv

ści tego związku do budowy tablic zasobności.

Opracowanie związku między sum^ryczjią produkcją i średnią lub gómą wysokością drzewostanu pozwala na ustalenie kształtowania się z wiekiem sumarycznej produkcji drzewostanu (tab. 37). Poszczególne klasy bonitacji siedliska będą różniły się sumaryczną produkcją. Dla o kresu od 0 do 100 lat sumaryczna produkcja drzewostanów sosnowych zaliczanych do la klasy bonitacji siedliska wg tablic Szymkiewicza wynosi 922 m¹ grubizny i maleje dla kolejnych klas o około 140 m\ Porównując sumaryczną produkcję ważniejszych gatunków drzew, dowiadujemy się z tablic zestawionych przez Szymkiewicza, żc największą produkcyjnością, to znaczy sumaryczną produkcją przeliczoną na 1 ha i I rok. charakteryzują się drzewostany jod'

^u/ierkowc i w dalszej kolejności bukowe, sosnowe i dębowe

• nnlcga na podziale sumarycznej pre

• - —'■‘Hrebnycł

i dla drzewostanu pvA.w^— _w wostanu. które przez najbliższy okres gospoaaxci.y i~-podrzędny stanowią te drzewa drzewostanu, które w ciągu najbliższego „

spodarczego będą wycięte z drzewostanu w ramach trzebieży.    .

Ustalenie sumarycznej produkcji, a także dokonanie jej podzia K najbardziej złożonych problemów doświadczalnictwa leśnego y k ^ prowadzenia wieloletnich i systematycznych obserwacji¹P⁰¹^¹    .

wicrzchniach badawczych, przy zastosowaniu odpowi mci i '    . cmod-

nym elementem tej metodyki jest przyjęcie określonychrot    ^ _{b>(f rt}0»wa-

powwdniego nasilenia i intensywności cięć. Inne więt    ^v    _nne według trzebie-

ncdla drzewostanów prowadzonych według trzebież) ^n>l ufności maty górnych, inne według trzebieży selekcyjnych itd    ‘^W’^J,_aj_cmj.₁|j_n,wariaDtowych

f^^yczyć różnego nasilenia i intensywności cię^    >    trzebież' silnej

^u be zasobności zawierających dane dla trzebież' ^umi    j^-hohef 1957)

¹    bard,o silnej »,abl.ee ittofaM*    <P*“