59987 IMGt38

porównawczym omawiane są osiągnięcia różnych krajów europejskich w tym: Aastna, Belgia, Hiszpania, Szwajcaria, Portugalia, Francja, Holandia, Cze-tfry, Skandynawia. Polska (którą opracował nieżyjący już prof. UW M. Pę-ckerski), RFN. NRD, Węgry, Rumunia, Bułgaria, była Jugosławia i Grecja lii kraje pozaeuropejskie, w tym bliskowschodnie: Turcja, Jordania, Izrael, Egipt dalej Afryka z wydzieleniem Afry ki Południowej, omawia się państwa obu .Ameryk, ważniejsze państwa Azji w tym Chiny, Tajwan, Koreę, Japonię oraz na końcu Australię.

Podstawowym zadaniem ortopedagogiki porównawczej, według K.J. Kiaaera. i W. Minera, są generalnie: funkcja poznawcza w sensie poszerzania poznania; doradztwo w zakresie polityki i praktyki oświatowej w różnych krajach w aspekcie rozwojowym - ilościowym oraz jakościowym, jak też przy czynianie się do międzynarodowego porozumienia²⁰¹.

Akws Burii w swym bardzo interesującym dziele pt. Pedagogika specjal-m w wymiarze międzynarodowym. Porównania, tendencje, perspektywy²⁰² mówi o opisowym - deskryptywnym aspekcie oraz o aspekcie uwzględniającym to. co wspólne, czyli opcji normatywnej w uprawianiu ortopedagogiki porównawczej. Podkreśla także, że zestawianie dwóch krajów obok lub naprzeciw siebie, bez jakiegoś wspólnego kryterium oceny ma niewielkie znaczenie. gdyż znacznie ważniejsze będzie wykazywanie przy porównywaniu dwóch krajów z jakiegoś określonego punktu widzenia tego, co wspólne oraz tego. co je różni . W komparatystyce ortopedagogicznej wyróżnia kilka tatk ich aspektów, przydatnych przy ustalaniu kryteriów porównywania (teraom comparańonis). jak: koncepcje ortopedagogiczne, organizacja i metody, anązane z mmi osoby, a także powiązane z nimi uwarunkowania²⁰⁴.

Jd bardziej szczegółowo, z punktu widzenia surdopedagogicznego, Armin łiwe w swej pracy pt. Surdopedagogika w wymiarze międzynarodowym. Hi-Mtana-Krt^e-Osobistości-Kongresy. Wprowadzenie dla rodziców i terapeutom zajmujących się dziećmi : uszkodzonym słuchem²⁰⁵ (a także w licznych w aspekcie porównawczym, rozwój stosunku do niesły-

szących oraz rozwój myśli surdopedagogicznej w różnych kn cząwszy od starożytności.

Poza klasycznym już opracowaniem A. Wolfgang, we ws nam czasach w Polsce można wymienić pracę Eugeniusza Nurowskr Dzieje kształcenia dzieci głuchych na obszarze europejskich krajm stycznych¹. Nie jest to jednak opracowanie stricte koraparatystyczne. JoaHijil opis istniejącego stanu rozwoju surdopedagogiki w byłych krajach tzw. obozu socjalistycznego, w kontekście historycznym. Autora interesowało głównie j przedstawienie rozwoju myśli surdopedagogicznej i szkolnictwa dla niesły-szących w poszczególnych krajach dawnego obozu socjalistycznego.

Komparystyka surdopedagogiczna funkcjonuje w naszym kraju, jak dotychczas, przede wszystkim w wychowawczej praktyce dzięki koncepcjom wychowania integracyjnego, a więc nawiązuje mniej lub bardziej świadomie do koncepcji Sandlera, Kandela i Schneidera, a więc do tego „co swoiste, indywidualne i uwikłane w kontekst społeczno-kulturowy badanych krajów”.

1

Wydawnictwo WSPS, Warszawa 1984.