60065 skanuj0044 (62)

Metody pomocy

w przypadku dzieci z FAS - znacznie później. Dzieci z FAS często zatrzymują się też na tym etapie rozumowania, w związku z czym zarówno młodsze, jak i starsze nie rozumieją matematyki - wymagają innego nauczania. I tu pomocne są różne metody i techniki proponowane przez prof. E. Gruszczyk-Kolczyńską, które w sposób odpowiedni do poziomu rozwoju dziecka rozwijają jego myślenie, tworzą pojęcia, doskonalą umiejętności, a także kształtują dziecięcą odporność (dzieci mało odporne nie wytrzymują napięć, które towarzyszą rozwiązywaniu nawet zadań matematycznych).

Zabawa

Niezależnie jaką metodą pracujemy z dzieckiem, pamiętajmy, że podstawową czynnością dziecka jest zabawa. Zabawa nie jest tylko stratą czasu, jak często uważają dorośli - pełni ona wiele funkcji, np.:

•    rozwija wyobraźnię;

•    uruchamia umysł;

•    uczy umiejętności społecznych, emocjonalnych, samodzielności;

•    pozwala odczuwać własne ciało;

•    zaciera różnice między dziećmi, daje równe szanse na przeżywanie radości, sukcesu;

•    pozwala zdiagnozować stan potrzeb i możliwości dziecka.

W trakcie zabawy zaangażowane są emocje, co sprzyja przyswajaniu wiedzy, nauka jest postrzegana przez dziecko jako czynność dająca satysfakcję, przyjemna, a nie groźna, udowadniająca, że ono nic nie potrafi. Uczenie się w formie zabawowej powoduje też, że dziecko lepiej pamięta to, czego w jej trakcie się uczyło.

Pomoc udzielana dziecku z FAS musi być pomocą zintegrowaną, wielodyscyplinarną.

♦♦♦

Osoby pomagające muszą ze sobą współpracować (terapeuta, nauczyciel, psycholog czy pedagog).

♦♦♦

Na pomoc należy patrzeć z perspektywy dziecka, a nie z perspektywy osoby, która pomaga.