61665 SAM75

| Granice Rzeczypospoli lej po przyłączeniu czfici Górnego śląska w 1923 r. I Inkorporacji Utwy środkowej w 1924 r.

niano wówczas poselstwo od ambasady, która była przedstawiciel stwem wyższej rangi. Przez kilka lat Polska utrzymywała stosunki dyplomatyczne ze wszystkimi państwami jedynie na szczeblu poselstw jednak ze względów prestiżowych polski MSZ dążył w przypadku naj ważniejszych partnerów Polski do przekształcenia poselstw w amba sady. Byty to zwykle negocjacje wcale niełatwe. Jako pierwsze pod niesiono do rangi ambasady poselstwa polskie w Paryżu i francuskie w Warszawie (w grudniu 1924 r., po wielomiesięcznych negocjacjach] Niemal w tym samym czasie do rangi ambasady podniesiono poseł stwo polskie przy Watykanie. Po przewrocie majowym powstawały kolejne ambasady: we Włoszech, Stanach Zjednoczonych, Wielkie Brytanii oraz Turcji, a następnie, już w czasach ministra Becka w ambasady przekształcono poselstwa w Związku Radzieckim, Niem czeeh, Japonii i Rumunii. Podjęto też kroki, by w ambasady przekształcić też poselstwa w Belgii i Jugosławii, lecz wybuch 11 wojny światowej pokrzyżował te plany.

Trzeba dodać, że wśród placówek zagranicznych bardzo ważną rolę odgrywała przez długie lata delegacja przy Lidze Narodów. Pod koniec lat trzydziestych XX w. znaczenie Ligi jednak zmalało. Spośród ambasadorów wymienić należy jednego z najwybitniejszych i najbardziej znanych, hrabiego Edwarda Raczyńskiego, od połowy lat trzydziestych reprezentującego Polskę w Londynie, a wcześniej przedstawiciela Polski w Lidze Narodów w Genewie. Odegrał on ważną rolę podczas II wojny światowej, a po wojnie, u schyłku swego żyda stał się przywódcą polskiej emigracji politycznej, jako prezydent władz Rzeczypospolitej na uchodźstwie, z siedzibą w Londynie. W służbie dyplomatycznej znajdowało się wielu przedstawicieli arystokracji, a po przewrocie majowym, zwłaszcza w okresie sprawowania urzędu przez Józefa Becka, spotykało się również nierzadko byłych wojskowych.

Polska stała się u początku lat dwudziestych jednym z państw, które było żywotnie zainteresowane umocnieniem powstałego wówczas ładu europejskiego, nazwanego systemem wersalskim (od nazwy traktatu pokojowego z Niemcami podpisanego w Wersalu). W lutym

41 ■