Stopa procentowa ceną pieniądza 43
(państwowych). Ulokowanie poważniejszych kwot emisji wymaga niejednokrotnie zaproponowania potencjalnym nabywcom wyższego, bardziej atrakcyjnego oprocentowania takich walorów. W ślad za tym i banki w obawie przed nadmiernym wycofywaniem depozytów klientowskich na zakupy skarbowych papierów wartościowych skłaniają się do podwyższania stopy odsetek od lokat, próbując znaleźć odpowiednie pokrycie zwiększonych kosztów w podniesieniu oprocentowania udzielanych kredytów.
Dodatkowe koszty kredytu
Nierzadko występują sytuacje, w których, oprócz stopy procentowej, umowy o pożyczki przewidują szereg dodatkowych kosztów (np. jednorazowe prowizje bankowe za uruchomienie kredytu, prowizje banków wiodących w organizowaniu większych kwot kredytów, w których partycypują inne banki). Przy kalkulacji ceny kredytu trzeba zatem dokonać odpowiedniej korekty stopy odsetek z tego tytułu, aby uzyskać dane o pełnej cenie ułatwiającej porównywanie z cenami innych alternatywnych źródeł finansowania.
Ukryty koszt kredytu
Skonto
Stopa procentowa — po uwzględnieniu pożyczonej lub ulokowanej sumy pieniężnej oraz czasu pożyczki (lokaty) pozwala na ustalenie kwoty kosztu korzystania z obcego kapitału lub dochodu uzyskanego dzięki lokacie. Tak określony koszt obcego pieniądza wykorzystywanego na działalność gospodarczą stanowi dla kredytobiorcy koszt uzyskania przychodów, a dla kredytodawcy dochód. Koszt (dochód) ten może występować wyraźnie, jeżeli strony wyodrębniły w umowie stopę procentową. Nierzadko jednak koszt kredytu ukryty jest w cenie transakcji, która go nie wyodrębnia. Tak dzieje się na przykład często, jeśli realizuje się dostawy z odroczonym terminem inkasa należności od odbiorców, tj. udziela się im kredytu handlowego, stosując ceny zawierające już m.in. koszt kredytu. W takich przypadkach cena pieniądza ujawniana jest czasem w formie oferowania przez dostawcę tzw. skonta tj. opustu, który odbiorca może sobie potrącić od sumy faktury, jeżeli reguluje się gotówkowo (por. dalej).