67514 IMGU78 (2)

Kolega Neuman, n1

”    równie? i-.,. ,

k

kt

^mwe*°’ zapyta/ mnie, , _xv [ ' ¹ 1:1 sunięty z siono ml o ha rdzo Ciężkiej ch*^*** ^ ² domu, w któnJ!*¹* lem, Ze żadnego listu nie otrJ^**** mojej tony. GdyZ^t cfrtry posiada list. Pobiegłem V^nalem> wskazał ml u(/*,% chani koledzy nie doręczali mi ZPT' ^Z ,toCU łtm ***W martwić, dowiedziałem sle ₀ <f * dziesięciu dni. nieck*^

.sam sobie. Za duto waliło się _na

odrętwiały, śniadanie mnie nle^Z Tl Ti ^Ch°^ _____**__...    ^ ^,ntcresowalo. Stałemslenh^uT

bolały mnie zęby. Po śnladan

Ul

mnie. Gdyby przynafmnia

■    zarządzono zbiórkę izbami h,.

kąpieli. Machinalnie przyłączyłem sl_ę do IedneI z mzszwl " kolumn. Ledwo zdążyłem się rozebrać, gdy któryś z kota, nadbiegł, donosząc, że blokowy pilnie _mnie poszukuje. Co, do diabła, pomyślałem, na gwałt się ubierając. Stanąłem do raportu. Grad soczystych wymysłów wylał na moją głowę, po czym niezwłocznie kazał ml biec do szrajbsztuby. Pobiegłem kłusem w największej obawie, czego oni mogą chcieć ode mnie. W rannej porze nie wróżyło to dla więźnia nic dobrego. W myśli przebić- I galem wypadki ostatnich dni, czy czego niewłaściwego nie uczy- i nilem. Tu już wyprostowanych na baczność w dwurzędzie cze- i kało dwunastu innych więźniów. Każdy ukradkiem, a gorączko- I wo dopytywał się, co to mogło znaczyć. Zwolnienie nie przycho- I dziło nam do głowy.

O zwolnieniu więzień dowiadywał się po wieczornym apelu, gdy Już nie wolno było opuszczać swej izby. Skoro świt przed apelem miał się meldowć w szrajbsztubie. Ostrożności te stoso- ■ wano, aby więzień nie mógł się porozumieć z kolegami pozostającymi nie tylko w innym bloku, ale i w inne) izbie swego bloku.

Tu zaś wezwano nas około godziny 10 rano, w godzinach, gdy ogłaszano kary za przewinienia. Staliśmy w niepewności prawie godzinę. Jakiś esesman pytał, gdzie kto z nas pracuje. Jakiś drugi esesman kazał wrócić do bloków.

Wracaliśmy zupełnie zdezorientowani. Wprawdzie jeden z nas oświadczył, że w dniu dzisiejszym, tj. 1 maja, upłynął mu miesięczny termin dodatkowej kary, miał bowiem zwolnienie na dzieii 1 kwietnia. Była to zbyt wątła nitka możliwości zwolnie-

izbie też wywołało to zaciekawienie. Wyda-„w «** WrSk wezwanie kliku więźniów do szrajbsztuby, było <*** 'enlem, o którym mówiono i dociekano w całym obozie, blokowego dowiedziano się, że równocześnie z wezwaniem O* ^ . _szra|bsztuby przyszło rozporządzenie skreślenia mnie bloku. Takie rozporządzenia przychodziły do blokowych * «y g(|y więźnia zwalniano lub rozstrzeliwano. Lecz leśli mie-być rozstrzelani — to dlaczego wezwano więźnia, któremu kończył* się kara I nadszedł termin zwolnienia?

Z obozu.w

Zbyt wielkie było poruszenie w obozie, aby któryś z blokowych czy kapo nie wyciągnął informacji od esesmanów z Komendy Obozu. Wypadkiem zwolnienia i to naraz aż trzynastu więźniów i oni byli zaintrygowani.

Odwiedzali mnie, kto mnie znal i nie znał. A wszyscy znajomi z prośbami o odwiedzenie rodzin. Jak tu spełnić prośbę? Mimo plątania się myśli przepowiadałem sobie w pamięci nazwiska i adresy. Zapisać je. to ryzyko. W razie znalezienia notatki zwol

Gdy przypuszczenia o zwolnieniu zostały potwierdzone, szum się zrobił w obozie. Największe zwycięstwo lub klęska Niemiec nie narobiłyby więcej hałasu. Nikt o niczym innym nie rozmawiał. Spragnieni wolności więźniowie, choć nie znali wychodzących, dopytywali się, aby choć spojrzeć na szczęśliwców.

nionego zatrzymava w obozie. Zapamiętałem siedemnaście adresów, a adres górnika z kopalni Brzeszcze, który kontaktował się z więźniami obo/.u i na którego nazwisko miałem przesłać dla więźniów pieniądze, wyryłem gwoździem na blaszanym pudełku od tytoniu.

Wieczorem po apelu zawiadomiono mnie, że rano przed apelem mam się stawić w szrajbsztubie. Upewniłem się, źe wychodzę na wolność. W nieokreślonym nastroju smutku i radości, zmęczony przeżyciami dnia, zasnąłem.

Dnia 2 maja 1941 r. skoro świt kazano mi udać się do Effek-tenkammer, gdzie wykąpany przebrałem się w odprasowany mój cywilny garnitur. Ponieważ kapelusz mój zginął przy wyładowywaniu nas z wagonu, po przywiezieniu do Oświęcimia, dano ml

jakąś czapkę.

11S