68396 IMG447 (3)

WPD-2 1995 t

1633. Inne urządzenia podziemne, np.: wodociągowe, melioracyjne, kanalizacyjne, gazowe, ciepłownicze, powinny być usytuowane poza granicą pasa drogowego w taki sposób, aby :

-    nie szkodziły korzeniom drzew rosnących w pasie drogowym,

-    wykopy pod te urządzenia nie nanatafy granicy pasa drogowego.

1&3.6. Odstępstwa od ustaleń pkt. 163.4 i pkt. 16.3.5 są dopuszczalne, jedli droga przebiega w terenie zalewowym, górskim łub zalesionym. Wówczas podziemne urządzenia infrastruktury mogą być lokalizowane na zasadach podanych w pkt. 16.3.2 i pkt. 16.3.3, Ij. tak jak dla linii napowietrznych.

163.7. Istniejące urządzenia infrastruktury mogą być pozostawione w obrębie pasa drogowego przy modernizacji drogi, o ile :

-    nie przeszkadzają w modernizacji drogi,

-    nic powodują zagrożeń dla ruchu drogowego,

-    nic naruszają skrajni drogowej.

163.8. Na obszarze zabudowanym dopuszcza się umieszczanie liniowych urządzeń infrastruktury technicznej w pasie drogowym, gdy nie jest możliwe zachowanie warunków podanych w pkt. 163.1 i pkt. 163.4, zawsze za zgodą zarządzającego drogą.

1633. Wzajemne odległości liniowych urządzeń infrastruktury technicznej powinny być ustalane wyłącznie na podstawie norm i przepisów branżowych.

163.10. Wszystkie liniowe urządzenia infrastruktury technicznej oddziaływujące niekorzystnie na ruch drogowy, należy lokalizować z uwzględnieniem stref bezpieczeństwa określanych odrębnymi przepisami.

163.IL Urządzenia infrastruktury technicznej powinny być usytuowane w ten sposób, aby ich lokalizacja nie kolidowała z przyszłą rozbudową drogi.

16.4. PUNKTOWE URZĄDZENIA INFRASTRUKTURY TECHNICZNEJ I INNE TRASY KOMUNIKACYJNE

16.4.1. Punktowe urządzenia infrastruktury technicznej nie związane z komunikacyjną funkcją drogi powinny być lokalizowane zgodnie z zasadami podanymi w tabl. 14.1. Odstępstwa od tych zasad muszą być uzgadniane z zarządzającym drogą.

1633. Jeśli wzdłuż drogi przebiega inna trasa komunikacyjna, to jej usytuowanie musi spełniać następujące podstawowe wymogi:

-    skrajnia eksploatacyjna trasy nie maże naruszać skrajni drogowej,

-    sposób oddzielenia trasy komunikacyjnej od drogi musi gwarantować zachowanie zasad bezpieczeństwa ruchu, w szczególności chronić uczestników ruchu przed wzajemnym olśnieniem światłami pojazdów.

WPD-

ANEKS 1.

PRĘDKOŚĆ MIARODAJNA

I. Zasady ustalania prędkości miarodajnej

Przy projektowaniu drogi prędkoti miarodajną V„ ustala się według następujących zasad:

a.    Na drodze dwujezdniowej poza obszarem zabudowanym przyjmuje się:

V_m*Vp+10 kmlh przy Vp-100 kmlh

V_m~V_p+20 km/h przy V_p< 100 kmlh gdzie;

V_m - prędkoSć miarodajna (kmlhl,

Vp - prędkość projektowa /km/hj.

b.    Na dwupasowej drodze dwukierunkowej poza obszarem zabudowanym prędkość miarodajną ustala się w zależności od krętości odcinka drogi oraz szerokości jezdni (rys. ALI). Krętość odcinka drogi jest to stosunek sumy bezwzględnych wartości kątów zwrotu kierunków trasy drogi do jej długości-gdzie:

K - krętość odcinka drogi fiknij',

y, - kąt zwrotu trasy drogi w wierzchołku i fj,

L - długość odcinka drogi jkmj.

W celu wyznaczenia prędkości miarodajnych dzieli się rozważaną drogę na jednorodne odcinki pod względem wartości krętości Podział len przeprowadza się na podstawie analizy wykresu zsumowanych bezwzględnych wartości kątów zwrotu trasy drogi Dla każdego z wyróżnionych jednorodnych odcinków drogi oblicza się krętości według wzoru (I), a następnie prędkość miarodajną korzystając z rys. A.LI.

c. Dla drogi leżącej na obszarze zabudowanym jako prędkość miarodajną należy przyjmować największą dopuszczalną rut tej drodze prędkość samochodów osobowych, ustaloną znakiem lub wynikającą z przepisów, powiększoną o:

-    20 km/h, jeżeli droga ma przekrój zamiejski

-    10 km/h, jeżeli droga ma przekrój półuliczny lub uliczny.

■d. Przy projektowaniu drogi V klasy, dla której nie stosuje się prędkości miarodajnej, należy przyjąć, że jej wartość odpowiada prędkości projektowej drop powiększonej o 10 km/h.

■