70798 Obraz 6 (2)

WIELKA. — TAK, ALE DLACZEGO IMPROWIZACJA?

Sceną II Dziadów drezdeńskich, której autor nadał tytał Improwizacja, AwykJo się nazywać Wielka Improwizacja. Takie    Mk-

kieirózonskkgo tytułu tłumaczy się najpierw względes praktycznym: ponieważ Improwizacja w sc. II nie jest jedyną acprowimcją KoGraća, powstała potrzeba bliższego określenia, o której nuazsłwścśe improwizacji mowa. Wióka Improwizacja to znaczy ta dłuższa w przeciwstawieniu do krótszej, „małej" improwizacji w sc. L A salagżcznfe przymeocmiceni „wielka" posłużył się sam poeta w brulionie Elł cz. Dziadów: zapisawszy tekst improwizacji ze sc. I. umieśrił rad r±n wskazówkę, gdzie należy włączyć to uzupełnienie: JDo Improwizacji (przed wielką improwi-zacjąT*.

Dla nas określenie: Wielka Improwizacja ma również sens wartościu

jący. W polskiej tradycji literackiej monolog Konrada reprezentuje poezję wielką.

Rozumiany więc, dlaczego „wielka"- Ale dlaczego improwizacja'*?

Dlaczego sc D Dziadów thenlrńskirh nazwał Mickiewicz Improwizacja? Improwizacja to zae jest nazwa gatunku literackiego, co do tego opinia piszących o Dziadack jest rył.*tł Gatunkowo wypowiedź Konrada da się sklasyfikować jako monotog dramatyczny, oda filozoficzna. Te dwa terminy powtarzają się w literaturze o Dziadach. Wacław Kubacki, który zwrócił szczególną uwagę ca eterwenty operowe utworu, dodał trzeci termin: recytatyw *. Można ornat tełuck wszystkich tych terminów,    obstawać przy Jednym z nich. Żaden nie objaśni tytułu

sceny II, bo U14* u wizować można — Jak wiadomo — w każdym gatunku Literackim.

A więc    Improwizacja1 Odpowiedzi. Jakich arizieła Literatura

■ i. Killeaback. Sfcrąffcf aaayaża paBraaaagg m cscśa JbaiW, »*t*"*' Tewanyscw* T iwrarihasn ta. A. yteżatrCaaT. UW. 1Ł1 t»

s w. Kubacki, AreaSrcacat Jfiebonoa. Srafac aad QI carfcś ,'Mnłii'* KaUr 1ISL iia-UŁ