71839 IMG 29 (6)

136

a. Tablice miąższości dla drzew

W Polsce od wielu lat stosowane są tablice miąższości Gmndnera Schu cha i Radwańskiego (tab. 13). Z tablic tych można określić miąższość dnew^* jąc jego pierśnicę i wysokość. Dla niektórych gatunków drzew opracowano oddane tabele z danymi zależnymi od wieku drzewostanu. Dla sosny np. opnctm* dwie tabele - dla drzewostanów do 80 lat i ponad 80 lat

Aby określić miąższość drzewostanu za pomocą tablic miąższości dhdnr* należy wykonać następujące czynności:

1)    zmierzyć w odpowiednim odstopniowaniu pierśnice wszystkich drzew dra-wostanu,

2)    zmierzyć wysokości pewnej liczby drzew drzewostanu i sporządzić krzy*i wysokości.

3)    odczytać z krzywej wysokości średnią wysokość drzew dla każdego stopu picrśnicy.

4)    odczytać miąższość drzew z tablic miąższości na podstawie wartości środko wych stopnia pierśnicy i średniej wysokości drzew stopnia.

5)    określić miąższość drzew z każdego stopnia pierśnicy z iloczynu średni miąższości drzewa stopnia i liczby drzew w stopniu.

6)    określić miąższość drzewostanu z sumy miąższości drzew poszczególnych stopni pierśntc.

• Pnykbd W 50-lctnim drcewosunie sosnowym o powierzchni 3.1 ha zmierzono pierśmcc «*>■ ttkteh drce* i sporządzono krzywa wysokości Korzystając z Ubtic miąższości Radwańskiego określ no tmuuość frubuny drzewostanu, otrzymano wynik S86.I0 m' (lab. 27). Miąższość drzewostan* przeliczona na I ha wynosi 189.1 m\

Tabela 27

Określanie miąższość drzewostanu za pomocą labkc miąższości Radwańskiego

tło	M,	8,	V,	n,V,
1	19	13	0J>2	0.38
10	1*1	14	0.04	7.32
12	402	15	007	28.14
U	5 39	16	0.11	59.29
16	568	17	0.15	85.20
U	514	18	oai	107.94
20	401	19	0.27	108,27
22	W	19	0J2	90.88
24	141	20	0.40	56.40
2fe	5*	20	0.46	26.68
28	20	20	0.5)	tO.tt)
V)	7	20	OAł	4.27
12	»	21	0.7)	0.7)

kazein 1 117    586.10

b. Tablice miąższości dla drzewostanów

W wielu krajach, a ostatnio także w Polsce, wprowadza się do praktyki sposoby określania miąższości drzewostanu za pomocą tablic miąższości dla drzewostanów. Tablice dla drzewostanów zawierają zbiór krzywych miąższości. zwanych takż.e szeregami miąższości. Krzywą miąższości, która przedstawia zależności miąższości od pierśnicy drzewa, wybiera się na podstawie pewnych cech drzewostanu. Tymi cechami są zwykle przeciętna pierś-mca i średnia wysokość drzewostanu lub pierśnica i wysokość drzewa centralnego W niektórych tablicach wybo

Ci W Potw dntwoslanu 137

ni s/cregu miąższości dokonuje się na podstawie pierśnicy drzewa leżącego w odstępie mierzonym wartością pewnego procentu liczby drzew drzewostanu, licząc od drzew najcieńszych (np. 70%) i średniej wysokości tego drzewa.

Przy stosowaniu tablic miąższości dla drzewostanów mc sporządza się krzywej wysokości. Tablice takie są oparte na stałych krzywych wysokości. Pierwsze tablice miąższości dla drzewostanów powstały w Rosji w 1886 r. (wg Semicmuiy 1961). Obecnie w Związku Radzieckim stosuje się tablice miąższości zbudowane w 1931 r (Tiurin. Naumicnko. Woropanow 1945), a autorem tablic dla sosny jest Towstolcs. Tablice te zawierają 8 szeregów miąższości; szereg wybiera się na podstawie wartości środkowej stopnia pierśnicy. w którym występuje największa liczba drzew, i średniej wysokości tego stopnia. Ze względu na małą liczbę szeregów miąższości, zawartych w tablicach Towstolesa. dokładność tych tablic nie jest duża

Poznajmy sposób określania miąższości drzewostanu za pomocą niemieckich tablic Laeni-Spicckera (1951). Spiecker opracował je na podstawie stałych krzywych wysokości Wicdcmanna (1936) oraz szeregów wysokości kształtu Laera (1938). Dla sosny tablice te zawierają 50 szeregów miąższości o numerach od K 40 do K 89. W pierwszej części tablic zawarte są numery szeregów miąższości, które się wybiera w zależności od pierśnicy i wysokości drzewa centralnego. W drugiej części tablic zawarte są (dla odpowiednich numerów szeregów) miąższości pojedynczego drzewa dla określonych wartości pierśnic.

Aby określić miąższość drzewostanu za pomocą tablic Lacra-Spickcra, należy wykonać następujące czynności;

1)    zmierzyć pierśnicc wszystkich drzew drzewostanu.

2)    określić pierśnicowe pole przekroju drzewostanu.

3)    znaleźć stopień centralny, to jest taki. w którym wypadnie połowa pierśnico-wego pola przekroju drzewostanu.

4)    zmierzyć pierśnicc i wysokości pewnej liczby drzew w stopniu centralnym i określić średnic wartości pierśnicy i wysokości zmierzonych drzew, a otrzymane średnie przyjąć za wymiary drzewa centralnego.

5)    odczytać z pierwszej części tablic Lacra-Spieckera. na podstawie pierśnicy i wysokości drzewa centralnego, numer szeregu miąższości.

6)    znaleźć w drugiej części tablic na podstawie numeru odpowiedni szereg miąższości i odczytać z niego miąższość pojedynczego drzewa dla każdego stopnia pierśnicy.

7)    określić miąższość każdego stopnia pierśnicy z iloczynu średniej miąższości drzewa w stopniu i liczby drzew w stopniu.

8)    określić miąższość drzewostanu z sumy miąższości drzew w stopniach pierśnic.