Ażeby sprostać wymogom planowania przestrzennego wykonuje się elaboraty pod nazwą miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, w skład których wchodzi część opisowa i graficzna w formie map. Do wykonywania takich planów powoływane są w kraju specjalne organy i komisje koordynacyjne, w których uczestniczą specjaliści z wielu dziedzin nauki i gospodarki.
Planowanie przestrzenne uwzględnić powinno głównie następujące problemy:
• wymagania ładu przestrzennego, urbanistyki i architektury,
• walory architektoniczne i krajobrazowe,
• wymagania ochrony środowiska przyrodniczego, zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także wymagania osób niepełnosprawnych,
• wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i dóbr kultury,
• walory ekonomiczne przestrzeni i prawo własności,
• potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa.
Obowiązująca w Polsce Ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym z 1994 roku określa zakres oraz sposoby postępowania dotyczące przeznaczania terenów na określone cele i zagospodarowanie ich, jako podstawę działań przyjmuje zrównoważony rozwój [25], W ustawie ustalono tryb sporządzania planów miejscowych.
Na szczeblu gminy wykonuje się:
a) studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, które opiniowane jest przez zainteresowane organy;
b) miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, podlegający zatwierdzeniu przez radę gminy w formie uchwały.
a) Studium sporządza się dla całej gminy, posługując się mapami w skali 1:10 000. Studium jest wstępnym opracowaniem planistycznym poprzedzającym sporządzanie planów miejscowych. Celem jego jest określenie polityki przestrzennej gminy, której teren stanowi ograniczony fragment kraju. W ten sposób studium włącza się do systemu polityki przestrzennego zagospodarowania kraju [14].
W szczególności studium określa:
• obszary objęte lub wskazane do objęcia ochroną,
• lokalne wartości zasobów środowiska przyrodniczego i zagrożenia środowiskowe,
• obszary rolniczej przestrzeni produkcyjnej, w tym wyłączone z zabudowy,
• obszary zabudowane bądź przeznaczone pod zabudowę,
• kierunki rozwoju komunikacji i infrastruktury technicznej, w tym m.in. systemy oczyszczania ścieków, tereny dla ścieżek rowerowych,
• obszary, dla których konieczne jest sporządzenie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.
b) Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest przepisem gminnym, a jego integralną częścią jest rysunek planu (mapa) w skali 1:2 000 lub 1:1 000 (niekiedy 1:5 000). Przed zatwierdzeniem przez radę gminy plan jest opiniowany i uzgadniany przez odpowiednie organa w zakresie przepisów szczególnych oraz przez wojewodę, zarządy gmin sąsiednich i zarządy miast. Plan jest także wyłożony do wglądu zainteresowanych, ażeby umożliwić im wniesienie ewentualnych protestów i zarzutów.
*a».
A
Wybrane oznaczenia stosowane na mapach zasadniczych w skali 1 sono
Budynki:
I ogniotrwałe
l nieogniotiwałe
Teren :
B budowlany
O ogród
S sad
R rola
Ps pastwisko
Ł łąka
Ls las
Lz zadrzewienia, krzewy
przehaczenie wskazuje przynależność terenu lub budynku granica działki
granica użytków i konturów klasyfikacji gruntów III, Ula, IV klasy jakości gruntów
f nr działki
Myt> /, | mgmont mapy /asiuJnlb/oj onlodln wlojsklogo w ukuli I f»()()() wia/ / wyhiaiiyml "/iim ,•uniami