65431 IMG153 (3)

f) „Compressed Holdings*^{1 2 3 4 5 6 7}

W stosunku do poprzedniego poziom ten jest bardziej syntetyczny. Na przykład możemy się dowiedzieć, że Uniwersytet Genewski posiada kompletny zasób, ale nie wskazuje się, że jedna jego część znajduje się na [wydziale] matematyki, a draga-na [wydziale] fizyki.

Na format składają się następujące informacje:

—    Lokalizacja ([Location)

—    Sygnatura (Cali Number)

—    Wyliczenie/Chronologia (stan zbioru)

—    Uwagi

$k prefiks sygnatury

SI forma tytułu decydująca o umiejscowieniu

$q cechy specyficzne części wydawnictwa (w wersji franc. stan dokumentu)

$t numer egzemplarza

Sz uwagi.

Jak widać, poziom normalizacji tego, co niegdyś uważano za dane lokalne, jest bardzo szczegółowy.

Ze swej strony IFLA w ramach swego programu dotyczącego uniwersalnej kontroli bibliograficznej próbowała również znormalizować ten typ danych. Opublikowano ostatnio syntezę poświęconą praktyce bibliotek w różnych krajach i zalecenia co do sposobu prezentowania stanu zasobu (Serial Holding Statements at the Summary Level: Recommendationś). ISO z kolei rozesłała do konsultacji normę (ISO/DIS 10324), opracowaną na podstawie propozycji Biblioteki Kongresu.

Powstawanie sieci, tworzenie regionalnych i krajowych katalogów centralnych, powoduje zapotrzebowanie na normę dotyczącą danych lokalnych we Francji. Liczne biblioteki stosują pola 9XX w formacie UNIMARC, aby tam umieszczać dane lokalne, co obecnie nie jest sprzeczne z zasadami formatu UNIMARC. Ale z pewnością rozwiązaniem na dłuższą metę będzie wypracowanie formatu na dane lokalne, ściśle oddzielonego od danych bibliograficznych. AFNOR pracuje nad taką normą. A zatem w przyszłości rekordy danych lokalnych będą się odwoływać do rekordów ściśle bibliograficznych.

4.9. Norma ISO 2709

W 1973 roku International Standard Organisation (ISO — Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna) zatwierdziła normę ISO 2709. Nie chodzi tu o format w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale raczej o strukturę formatu przeznaczoną do wymiany danych bibliograficznych na taśmach magnetycznych. Struktura ta pozwala przyjmować różne formaty istniejące wcześniej: USMARC, UNIMARC, ale także CCF.

Norma ta opiera się na ogólnej strukturze przedstawionej w rozdziale 4.1.2, tzn. że każdy rekord jest zorganizowany w 3 częściach: tablica adresów, etykieta, pola zmiennej długości.

Norma ISO 2709 określa tylko ogólne założenia przejmowania formatu: np. przewiduje miejsce, w którym należy umieścić etykiety pól, ale już nie określa ich wartości. Na przykład etykieta pola na dane dotyczące tytułu przyjmuje wartość »245” w formacie USMARC, a wartość „A09” w formacie CCF. Podobnie norma ISO 2709 przewiduje istnienie separatorów podpól, ale ich nie definiuje.

157

1

—    Odniesienie do jednostki opisu bibliograficznego za pomocą znormalizo-

wanego numeru (LCCN, ISBN, ISSN, STRN, CODEN itd.)    ‘ iMBB

Szczegóły formatu lokalizacji i stanu zasobu uwzględniają także wydawnictwa zwarte, co oznacza, że wzięto w nim także pod uwagę wielkie systemy klasyfikacyjne stosowane w Stanach Zjednoczonych. W tym sensie „US Format for Holdings and Locations” jest szczególnie ukierunkowany na północnoamerykańską praktykę biblioteczną.

Pole 8S3 (Lokalizacja/Sygnatura)

Wskaźnik 1: typ klasyfikacji (schemat przechowywania w magazynie)

—    brak informacji

0    Klasyfikacja Biblioteki Kongresu

2

   Klasyfikacja Dziesiętna Deweya

3

   Klasyfikacja Narodowej Biblioteki Medycznej

4

   Klasyfikacja Superintendent ofDocuments

5

   wg sygnatur

6

   wg tytułów

7

   poszczególne części wydawnictwa przechowywane oddzielnie 8 inny schemat przechowywania

Wskaźnik 2: porządek ustawiania w ramach schematu

—    brak informacji

0    nie wg numeracji

1    wg numeracji głównej

2    wg innej numeracji (np. wg podserii)

Podpola:

$a siglum biblioteki $b lokalizacja wewnątrz biblioteki $c półka

$d nazwa właściciela

$h część klasyfikacyjna sygnatury

$i część sygnatury związana z woluminem

$j sygnatura (w wersji franc. numer kontrolny)