24863

identyfikacji poziomu produktu krajowego brutto na mieszkańca poniżej 75% w stosunku do średniego poziomu UE) i skupiając około 2/3 całości nakładów przeznaczanych na politykę strukturalną -priorytet kohezji (umocnienie spójności). Dodatkowo przewiduje się zastosowanie w ramach tego celu specyficznych rozwiązań dla obszarów cechujących się wyjątkowo niską gęstością zaludnienia.

W odniesieniu do regionów stojących przed wyzwaniami (potrzebami) głębokiej restrukturyzacji społeczno-ekonomicznej zaproponowano "nowy" cel 2 (dotyczy obszarów dotkniętych zmianami w sferze przemysłu, usług i rybołówstwa oraz obszarów wiejskich i wysoko zurbanizowanych dotkniętych regresem społeczno-ekonomicznym oraz przeżywających problemy związane z adaptacją do zmienionych warunków). Powinna nastąpić koncentracja przestrzenna środków na obszarach znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji oraz ograniczenie zasięgu przestrzennego w porównaniu ze "starym" celem 2.

Komisja Europejska proponuje kreowanie nowego celu 3, służącego wspieraniu działań dotyczących adaptacji i modernizacji ich systemów edukacyjnych, szkoleniowych oraz zatrudnienia. Podstawą działań ma być, tak jak na innych obszarach problemowych, wieloletni plan przedsięwzięć podejmowanych w sferze zatrudnienia. Przedsięwzięcia wspierania:

pozytywnych dostosowań społeczno-ekonom,

tworzenia systemów szkolenia i edukacji obejmujących cały okres życia zawodowego,

rozwijania aktywnych polityk na rynku pracy skierowanych przeciwko wysokiemu bezrobociu,

walki o ograniczenie sytuacji wykluczenia z rynku pracy znaczących grup społeczeństwa oraz dyskryminacji różnych grup ludności.

Pomimo wcześniejszych stwierdzeń o tymczasowym charakterze Funduszu Spójności zaproponowano jego dalsze funkcjonowanie polegające na koncentracji rozwoju transeuropejskich sieci infrastrukturalnych oraz na ochronie środowiska przyrodniczego. Środki funduszu mają, zostać skoncentrowane w krajach o poziomie produktu krajowego brutto na mieszkańca nie przekraczającym 90% wielkości przeciętnej w całej UE.

W sprawie współpracy transgranicznej (w aspekcie przygranicznym i regionalnym, wielofunkcyjnego rozwoju terenów wiejskich oraz doskonalenia jakości zasobów ludzkich) środki przeznaczane na Inicjatywy Wspólnoty mają zostać ograniczone do 5% całego budżetu polityki strukturalnej -obecnie stanowią 9%.

Ograniczeniu zasięgu przestrzennego obszarów problemowych do 35-40% w latach 2000-2006, oraz obniżeniu maksymalnego i przeciętnego poziomu współfinansowania ze strony UE wspieranych przedsięwzięć.

Komisja Europejska przedstawiła już wstępne propozycje dotyczące budżetu organizacji w latach 2000-2006. Przewiduje się pewne ograniczenie środków przeznaczanych na Wspólną Politykę Rolną (CAP) oraz dalsze zwiększenie nakładów przeznaczanych na politykę strukturalną. W okresie tym planuje się wzrost budżetu Funduszy Strukturalnych i Funduszu Spójności o ponad 37%. Oznacza to dalszy wzrost udziału nakładów na politykę rozwoju regionalnego, do około 0,46% produktu krajowego brutto całej UE. Wydatki na rzecz polityki strukturalnej będą stanowiły około 38% budżetu tej organizacji.

W ramach edycji Funduszy Strukturalnych przewiduje się alokowanie 45 mld ECU dla państw Europy Środkowej, z czego 7 mld ECU dla jedenastu krajów Phare jako środki pre-akcesyjne, a 38 mld ECU dla nowych krajów członkowskich, które przed rokiem 2006 mogą stać się członkami UE. Wsparcie dla starych i nowych krajów członkowskich nie będzie mogło przekraczać poziomu 4% ich produktu krajowego brutto.

ih Pgdstawowe uwarunkowania .i kierunki dostosowańpolitykiregionaJngiPolski

Podstawową funkcją Phare było wspieranie transformacji gospodarczej i przyśpieszanie procesu budowania podstaw gospodarki rynkowej w naszym kraju.

Sytuacja zmieniła się zasadniczo w roku 1997 w związku z ustaleniem listy pięciu państw Europy Środkowej i Wschodniej, które podjęły w pierwszej połowie 1998 roku negocjacje dotyczące członkostwa. Przy przyjęciu bardzo optymistycznego scenariusza, że Polska może stać się członkiem UE od 1 stycznia 2004 roku. Zbudowanie w Polsce infrastruktury instytucjonalnej umożliwiającej sprawną absorpcję Funduszy Strukturalnych i Funduszu Spójności staje się sprawą już obecnie bardzo pilną, a potencjalnie stojące do dyspozycji