78522 PICT0085 (5)

166    _J. Bendkowski, G. Radziejowski

Klasyczny model Q_Cf, opiera się na następujących założeniach [$]:

1 ciągła, stała i znana wielkość popytu,

-    stały i znany cykl dostawy,

-    pełne zaspokojenie popytu,

-    stała cena lub koszt, które są niezależne od wielkości zamówienia lub czasu (np. cena zakupu lub koszt transportu),

-    brak zapasów w drodze,

-    zapas jest jednorodny (jeden towar) lub brak jest powiązań między nimi,

-    nieskończony horyzont planistyczny,

-    nieograniczona dostępność kapitału.

W praktyce można skorygować prosty model tak, aby działał również w bardziej złożonych sytuacjach, np. związanych z uwzględnieniem zmian ceny zakupu, kosztów zapasów w drodze czy zmienności kosztów transportu.

Model oparty na poziomie zapasu wyznaczającego moment zamawiania Metoda ta charakteryzuje się stałą ilością zamawianych materiałów w momencie, gdy poziom zapasu obniży się do punktu ponownego zamówienia (reorder - leyel). Punkt ponownego zamówienia (ROP) jest to poziom zapasu wystarczający do zaspokojenia potrzeb do czasu następnej dostawy. Cykl dostawy jest wielkością zmienną. Model ten wymaga ustalenia dwóch wielkości:

-    wielkości dostawy,

-    poziomu zapasu informującego o potrzebie złożenia zamówienia.

Wielkość dostawy determinującą przeciętny zapas ratujący można przyjąć równą (EWD). Z kolei poziom zapasu Z, wyznacza się ze wzoru:

2,my,T+k 6 #,    (11)

gdzie:

y_t - prognoza wielkości potrzeb w okresie jednostkowym t (np. tygodnia), f - średni zaobserwowany czas realizacji zamówień,

k - wielkość wynikająca z przyjętego współczynnika ryzyka braku zapasu dla k = 1 p = 15,9% k = 2p-2,3%. k = 3p-0,1%,

S - prognoza wielkości średniego błędu predykcji, będącego odpowiednikiem odchylenia standardowego.

Graficzne przedstawienie modelu pokazano na rys. 6.13.

Poziom

zapasu

Qs

Qs

Zt

ROP

(12)