83114 Obraz14 (5)

przeciwnika nawiązania kontaktu z powstańcami poprzez natarcie w samym miećcie, należy się liczyć z możliwością jego uderzenia na południe od miasta'’. Oczekiwanym rejonem nowej operacji desantowej miała być miejscowość Zagoźdź położona naprzeciwko Wilanowa³⁴. Działanie takie — według oceny sztabowców z otoczenia gen. Luttwitza — mogło wraz ze wznowionym natarciem na północ od Warszawy doprowadzić do obustronnego oskrzydlenia stolicy Polski^3S. Warto zwrócić uwagę na fakt, że dopiero w tej schyłkowej fazie bitwy w sztabie niemieckim zaczęto się obawiać możliwości operacyjnego okrążenia Warszawy. Oznaczało to, że dopiero teraz dostrzeżono, że sytuacja staje się odpowiednia do wykonania przez wojska radzieckie takiego manewru.

W związku z takim zagrożeniem, a korzystając jednocześnie z przerwy w działaniach na froncie, gen. Liittwitz przystąpił do uporządkowania sytuacji na tyłach operacyjnych swej armii. Chodziło mu przede wszystkim o równoległe zażegnanie dwóch stale grożących dalekosiężnymi skutkami niebezpieczeństw, a mianowicie o likwidację zgrupowania partyzanckiego w Kampinosie i zdławienie do końca powstania w Warszawie.

Rozpoznanie 9 A podawało, iż w Puszczy Kampinoskiej siły partyzanckie wzrosły do około 8 tys. dobrze uzbrojonych ludzi.

Faktycznie zgrupowanie to liczyło 2 700 partyzantów ³⁶. Chciano zawczasu zniszczyć te siły, aby w wypadku powodzenia radzieckiej operacji oskrzydlającej Warszawę, nie doszło do współdziałania z nimi.

Akcji nadano kryptonim „Stemschnuppe” („Spadająca gwiazda”). Zaangażowano do niej liczne jednostki, które podporządkowano dowódcy obszaru tyłowego 9 A („Koriick 532”). Składały się one z dziewięciu batalionów piechoty i piechoty zmotoryzowanej (z tego po jednym batalionie z 3 DPanc SS „Totenkopf' i 5 DPanc SS „Wiking” oraz DSpad-Panc „Hermann Góring), dwóch batalionów ckm, jednego dywizjonu przeciwpancernego, kompanii czołgów 19 DPanc, kompanii transporterów opancerzonych SS oraz jedenastu kompanii (baterii) piechoty, dział przeciwlotniczych i moździerzy. W skład zgrupowania wchodziły też pancerne grupy rozpoznawcze wystawione przez 19 DPanc. Całość sił podzielono na dwie grupy bojowe: „północ” i „południe”. W celach rozpoznawczych do akcji włączone też zostały siły policyjne z rejonu Warszawy i Ostrołęki.

Działania zaplanowano bardzo starannie, dzieląc je na trzy fazy, w wyniku których cały kompleks Puszczy Kampinoskiej miał być przeczesany, a znajdujące się w nim oddziały partyzanckie zniszczone. O krokach tych powiadomiono gubernatorów Warszawy, Radomia i Krakowa oraz prezydenta Ciechanowa ³⁷. Termin rozpoczęcia akcji ustalony został na 27 września.

¹⁴ Meldunek 9 Armii z 22 września 1944 r., MiD WIH, t. 312, roi. 343, kl. 7916872.

³⁹ KTB 9 A. zapis z 22 września 1944 r.. MiD WIH. kl. 7916508.

³⁴ J. Kirchmaycr, op. cit., s. 411.

³⁷ Plan akcji „Spadająca gwiazda" z 24 września 1944 r.. MA DDR, WF-03/17366. kl. 9149 n.; pisma 9 Armii do dowódcy policji w Warszawie i Ostrołęce w sprawie rozpoznania przeciwnika w Kampinosie z 23 września 1944 r , MA DDR, WF-03/17366, kl. 9162; meldunek 9 Armii o siłach

137